Nec ambigitur eum praestantem ac subli-
|
25.1
|
mem sedem tenere et poetarum laudibus nomen
|
|
eius consulum ac regum nuncupationibus praedicari
|
|
et in arduis arcibus habere solium consecratum.
|
|
Denique propiores quosque de potestate eius
|
5
|
amplius trahere: corpora illa caelestia, quanto
|
|
finitima sunt ei, tanto amplius de deo capere;
|
|
multo minus, quae ab illis sunt secunda, et ad haec
|
|
usque terrena pro interuallorum modo indulgentia-
|
|
rum dei ad nos usque beneficia peruenire. Sed
|
10
|
cum credamus deum per omnia permeare et ad
|
|
nos et [ad] ultra potestatem sui numinis tendere,
|
|
quantum abest uel inminet, tantum existimandum
|
|
est eum amplius minusue rebus utilitatis dare.
|
|
Qua[m] re[m] rectius est atque honestius sic arbi-
|
15
|
trari: summam illam potestatem, sacratam caeli
|
|
penetralibus, et illis qui longissime separentur, et
|
|
proximis, una et eadem ratione et per se et per
|
|
alios opem salutis adferre, nec penetrantem atque
|
|
adeuntem specialiter singula nec indecore adtrec-
|
20
|
tantem comminus cuncta. Talis quippe humilitas
|
|
deiecti et minus sublimis officii, ne cum homine
|
|
quidem conuenit, qui sit uel paululum conscientiae
|
|
celsioris. Militiae principes et curiae proceres et
|
|
urbium ac domorum rectores dico numquam
|
25
|
commissuros esse, ut id suis manibus factum uelint,
|
|
quod sit curae leuioris fuscioris quodque possint
|
|
nihilo sequius facere dominorum imperia, minis-
|
|
teria seruulorum. Exemplo quale sit istud intellege.
|
|