BELLVM TARENTINVM
  Sequitur bellum Tarentinum, unum quidem titulo 1.13.1
et nomine, sed victoria multiplex. hoc enim Campanos,
Apulos atque Lucanos et caput belli Tarentinos, id
est totam Italiam, et cum his omnibus Pyrrhum,
clarissimum Graeciae regem, una veluti ruina pariter 5
involvit, ut eodem tempore et Italiam consummaret
et transmarinos triumphos auspicaretur. Tarentos,
Lacedaemoniorum opus, Calabriae quondam et Apu-
liae totiusque Lucaniae caput, cum magnitudine et
muris portuque nobilis, tum mirabilis situ. quippe in 10
ipsis Hadriani maris faucibus posita in omnis terras,
Histriam Illyricum, Epiron Achaiam, Africam, Siciliam
vela dimittit. inminet portui ad prospectum maris
positum maius theatrum, quod quidem causa miserae
civitati fuit omnium calamitatum. ludos forte celebra- 15
bat, cum adremigantes litori Romanas classes vident,
atque hostem rati emicant, sine discrimine insultant.
qui enim aut unde Romani? nec satis. aderat sine mora
querelam ferens legatio. hanc quoque foede per obsce-
nam turpemque dictu contumeliam violant; et hinc 20
bellum. sed apparatus horribilis, cum tot simul populi
pro Tarentinis consurgerent omnibusque vehementior
Pyrrhus, qui semigraecam ex Lacedaemoniis condi-
toribus civitatem vindicaturus cum totis viribus Epiri,
Thessaliae, Macedoniae incognitisque in id tempus 25
elephantis mari terra, viris equis armis, addito insuper
ferarum terrore veniebat. apud Heracleam Campaniae
fluviumque Lirim Laevino consule prima pugna, quae
tam atrox fuit, ut Ferentaneae turmae praefectus Obsi-
dius, invectus in regem, turbaverit coegeritque pro- 30
iectis insignibus proelio excedere. actum erat, nisi
elephanti converso in spectaculum bello procucurrissent
quorum cum magnitudine tum deformitate et novo
odore simul ac stridore consternati equi, cum incognitas
sibi beluas amplius quam erant suspicarentur, fugam 35
stragemque late dederunt. in Apulia deinde apud
Asculum melius dimicatum est Curio Fabricioque
consulibus. iam quippe terror beluarum exoleverat,
et Gaius Numicius quartae legionis hastatus unius
proboscide abscisa mori posse beluas ostenderat. itaque 40
in ipsas pila congesta sunt, et in turres vibratae faces
tota hostium agmina ardentibus ruinis operuerunt: nec
alius cladi finis fuit quam nox dirimeret, postremusque
fugientium rex ipse a satellitibus umero saucius in
armis suis referretur. Lucaniae suprema pugna sub 45
Arusinis quos vocant campis, ducibus isdem quibus
superius; sed tum tota victoria. exitum, quem datura
virtus fuit, casus dedit. nam provectis in primam aciem
rursus elephantis, unum ex his pullum adacti in caput
naret. quis ergo miretur is moribus, ea virtute militum 50
victorem populum Romanum fuisse, unoque bello
Tarentino intra quadriennium maximam partem Italiae,
fortissimas gentes, opulentissimas urbes uberrimasque
regiones in dicionem redegisse? aut quid adeo fidem
superet, quam si principia belli cum exitu conferantur? 55
victor primo proelio Pyrrhus tota tremente Campania
Lirim Fregellasque populatus, prope captam urbem
a Praenestina arce prospexit et a vicensimo lapide oculos
trepidae civitatis fumo ac pulvere inplevit. eodem
postea bis exuto castris, bis saucio et in Graeciam 60
suam trans mare ac terras fugato, pax et quies et tanta
de opulentissimis tot gentibus spolia, ut victoriam suam
Roma non caperet. nec enim temere ullus pulchrior in
urbem aut speciosior triumphus intravit. ante hunc diem
nihil praeter pecora Volscorum, greges Sabinorum, car- 65
penta Gallorum, fracta Samnitium arma vidisses: tum si
captivos aspiceres, Molossi Thessali Macedones, Bruttius
Apulus atque Lucanus; si pompam, aurum purpura
signa tabulae Tarentinaeque deliciae. sed nihil liben-
tius populos Romanus aspexit quam illas, quas timue- 70
rat, cum turribus suis beluas, quae non sine sensu capti-
vitatis submissis cervicibus victores equos sequebantur.