| BELLVM LIGVRICVM | |
| Peracto Punico bello secuta est brevis sane quasi | 1.19.1 |
| ad recuperandum spiritum requies, argumentumque | |
| pacis et bona fide cessantium armorum tum primum | |
| post Numam clausa porta Iani fuit; deinceps statim | |
| ac sine mora patuit. quippe iam Ligures, iam Insubres | 5 |
| Galli, nec non et Illyrii lacessebant, sitae desub Alpibus, | |
| id est desub ipsis Italiae faucibus gentes, deo quodam | |
| incitante adsidue, ne robiginem ac situm scilicet arma | |
| sentirent. denique utrique cotidiani et quasi domestici | |
| hostes tirocinia militum inbuebant, nec aliter utraque | 10 |
| gente quam quasi cote quadam populus Romanus | |
| ferrum suae virtutis acuebat. | |
| Liguras imis Alpium iugis adhaerentis inter Varum | |
| et Magram flumen inplicitosque dumis silvestribus | |
| maior aliquanto labor erat invenire quam vincere. tuti | 15 |
| locis et fuga, durum atque velox genus, ex occasione | |
| latrocinia magis quam bella faciebant. itaque cum diu | |
| multumque eluderent Saluvii, Deciates, Oxubii, Eubu- | |
| riates, Ingauni, tandem Fulvius latebras eorum igni- | |
| bus saepsit, Baebius in plana deduxit, Postumius | 20 |
| ita exarmavit, ut vix reliquerit ferrum quo terra | |
| coleretur. |