BELLVM MACEDONICVM PRIMVM
|
|
Post Carthaginem vinci neminem puduit. secutae
|
1.23.1
|
sunt statim Africam gentes, Macedonia, Graecia, Sy-
|
|
ria ceteraque omnia quodam quasi aestu et torrente
|
|
fortunae, sed primi omnium Macedones, adfectator
|
|
quondam imperii populus. itaque quamvis tum Philip-
|
5
|
pus regno praesideret, Romani tamen dimicare sibi
|
|
cum rege Alexandro videbantur. Macedonicum bellum
|
|
nomine amplius quam spectatione gentis fuit. causa
|
|
coepit a foedere Philippi, quo rex iam pridem domi-
|
|
nantem in Italia Hannibalem sibi socium iunxerat;
|
10
|
postea crevit inplorantibus Athenis auxilium contra
|
|
regis iniurias, cum ille ultra ius victoriae in templa et
|
|
aras et sepulcra ipsa saeviret. placuit senatui opem
|
|
tantis ferre supplicibus. quippe iam gentium reges
|
|
duces, populi nationes praesidia sibi ab hac urbe repe-
|
15
|
tebant. primum igitur Laevino consule populus Roma-
|
|
nus Ionium mare ingressus, tota Graeciae litora veluti
|
|
triumphanti classe peragravit. spolia quippe Siciliae
|
|
Sardiniae, Hispaniae Africae praeferebat, et manifestam
|
|
victoriam nata in praetoria puppi laurus pollicebatur.
|
20
|
aderat sponte in auxilium Attalus, rex Pergamenorum,
|
|
aderant Rhodii, nauticus populus, qui navibus a mari,
|
|
consul a terris omnia equis virisque quatiebat. bis
|
|
victus, bis fugatus rex, bis exutus castris, cum tamen
|
|
nihil terribilius Macedonibus fuit ipso volnerum ad-
|
25
|
spectu, quae non spiculis nec sagittis nec ullo Graeculo
|
|
ferro sed ingentibus pilis nec minoribus adacta gladiis
|
|
ultra mortem patebant. enimvero Flaminino duce invios
|
|
antea Chaonum montes Aoumque amnem per abrupta
|
|
vadentem et ipsa Macedoniae claustra penetravimus.
|
30
|
introisse victoria fuit. nam postea numquam ausus
|
|
congredi rex ad tumulos, quos Cynocephalas vocant,
|
|
uno ac ne hoc quidem iusto proelio opprimitur. et
|
|
illi quidem consul pacem dedit regnumque concessit,
|
|
mox, ne quid esset hostile, Thebas et Euboean et
|
35
|
grassantem sub Nabide suo Lacedaemona compescuit.
|
|
Graeciae vero veterem statum reddidit, ut legibus
|
|
viveret suis et avita libertate frueretur. quae gaudia,
|
|
quae vociferationes fuerunt, cum hoc forte Nemeae in
|
|
theatro quinquennalibus ludis a praecone caneretur!
|
40
|
quo certavere plausu! quid florum in consulem profu-
|
|
derunt! et iterum iterumque praeconem repetere vocem
|
|
illam iubebant, qua libertas Achaiae pronuntiabatur,
|
|
nec aliter illa consulari sententia quam modulatissimo
|
|
aliquo tibiarum aut fidium cantu fruebantur.
|
45
|