Magistro meo
  Est quod ego tecum graviter conquerar, mi magister, et 1.2.1.1
quidem uti querellam dolor superet, quod ego te tanto post inter-
vallo neque complexus neque adfatus sim, cum et in palatium veneris
et postquam ego a domino meo fratre vixdum discesseram. Equidem
multum fratrem meum obiurgavi, cur me non revocavit, neque 5
culpam abnuere ausus est. Quantum, oro te, fuit ante mihi signi-
ficare te ad fratrem meum <venturum> esse, velle me quoque
visere, postremo redire me iubere, uti confabularemur? Quid enim,
si me hodie domum arcessas, nonne omnibus omissis lubens cur-
ram? Qui quidem aegerrime tulerim, quod non cotidie ad te 10
commeem. Quin gravissimum stationis nostrae id esse arbitrer,
quod veniendi ad te adeo * * * solus * * * ad te curissem.
  Nunc oro saltem dum mi * * * conte * * * quom discurris 2.1
autumno * * * tument quin te * * * exter * * * lis expectem.
  Vale mi magister, Vero tuo carissime et humanissime.