De natura quarundam particularum, quae praepositae uerbis intendi 4.17.pr.1
atque produci barbare et inscite uidentur, exemplis rationibusque
plusculis disceptatum.
  Lucilii ex XI. uersus sunt: 1.1
    Scipiadae magno improbus obiciebat Asellus
    lustrum illo censore malum infelixque fuisse.
'Obiciebat' 'o' littera producta multos legere audio, idque eo
facere dicunt, ut ratio numeri salua sit. Idem infra: 2.1
    conicere in uersus dictum praeconis uolebam
    Grani.
In hac quoque primi uerbi praepositione <'o'> ob eandem
causam producunt. Item XV: 3.1
    subicit huic humilem et suffercitus posteriorem,
'subicit' 'u' littera longa legunt, quia primam syllabam
breuem esse in uersu heroico non conuenit. Item apud 4.1
Plautum in Epidico 'con' syllabam productam pronuntiant:
    age nunciam orna te, Epidice, et palliolum in collum conice.
Apud Vergilium quoque 'subicit' uerbum produci a plerisque 5.1
audio:
      etiam Parnasia laurus
    parua sub ingenti matris se subicit umbra.
Sed neque 'ob' neque 'sub' praepositio producendi habet 6.1
naturam, neque item <'con'>, nisi cum eae litterae secuntur,
quae in uerbis 'constituit' et 'confecit' secundum eam pri-
mae sunt, uel cum eliditur <ex> ea 'n' littera, sicut Sallustius:
'faenoribus' inquit 'copertus.' In his autem, quae supra 7.1
posui, et metrum esse integrum potest et praepositiones
istae possunt non barbare protendi; secunda enim littera in
his uerbis per duo <'i'>, non per unum scribenda est. Nam 8.1
uerbum ipsum, cui supradictae particulae praepositae sunt,
non est 'icio', sed 'iacio', et praeteritum non 'icit' facit, sed
'iecit'. Id ubi compositum est, 'a' littera in 'i' mutatur, sicuti
fit in uerbis 'insilio' et 'incipio', atque ita uim consonantis 5
capit, et idcirco ea syllaba productius latiusque paulo pro-
nuntiata priorem syllabam breuem esse non patitur, sed
reddit eam positu longam, proptereaque et numerus in
uersu et ratio in pronuntiatu manet.
  Haec, quae diximus, eo etiam conducunt, ut, <quod> 9.1
apud Vergilium in sexto positum inuenimus:
    eripe me his, inuicte, malis aut tu mihi terram
    inice,
sic esse 'iniice', ut supra dixi, et scribendum et legendum 5
sciamus, nisi quis tam indocilis est, <ut> in hoc quoque uerbo
'in' praepositionem metri gratia protendat.
  Quaerimus igitur, in 'obicibus' 'o' littera qua ratione inten- 10.1
datur, cum id uocabulum factum sit a uerbo 'obiicio' et
nequaquam simile sit, quod a uerbo 'moueo' 'motus' 'o'
littera longa dicitur. Equidem memini Sulpicium Apol- 11.1
linarem, uirum praestanti litterarum scientia, 'obices' et
'obicibus' 'o' littera correpta dicere, in Vergilio quoque sic
eum legere:
      qua ui maria alta tumescant 5
    obicibus ruptis;
sed ita, ut diximus, 'i' litteram, quae in <hoc> uocabulo 12.1
quoque gemina esse debet, paulo uberius largiusque pro-
nuntiabat.
  Congruens igitur est, ut 'subices' etiam, quod proinde 13.1
ut 'obices' compositum est, 'u' littera breui dici oporteat.
Ennius in tragoedia, quae Achilles inscribitur, 'subices' pro 14.1
aere alto ponit, qui caelo subiectus est, in his uersibus:
      per ego deum sublimas subices
    humidas, unde oritur imber sonitu saeuo et spiritu;
plerosque omnes tamen legere audias 'u' littera producta. Id 15.1
ipsum autem uerbum M. Cato sub alia praepositione dicit
in oratione, quam de consulatu suo habuit: 'ita nos' inquit
'fert uentus ad primorem Pyrenaeum, quo proicit in altum.'
Et Pacuuius item in Chryse: 5
    Idae promunturium, cuius lingua in altum proicit.