Quod Alfenus iureconsultus in uerbis ueteribus interpretandis errauit. 7.5.pr.1
  Alfenus iureconsultus, Seruii Sulpicii discipulus rerumque 1.1
antiquarum non incuriosus, in libro digestorum tricesimo et
quarto, coniectaneorum autem secundo: 'in foedere,' inquit
'quod inter populum Romanum et Carthaginienses factum
est, scriptum inuenitur, ut Carthaginienses quotannis populo 5
Romano darent certum pondus argenti puri puti, quaesi-
tumque est, quid esset "purum putum". Respondi' inquit
'ego "putum" esse ualde purum, sicuti nouum "nouicium"
dicimus et proprium "propicium" augere atque intendere
uolentes noui et proprii significationem.' 10
  Hoc ubi legimus, mirabamur eandem adfinitatem uisam 2.1
esse Alfeno 'puri' et 'puti', quae sit 'nouicii' et 'noui'; nam 3.1
si esset 'puricium', tum sane uideretur dici quasi 'nouicium'.
Id etiam mirum fuit, quod 'nouicium' per augendi figuram 4.1
dictum existimauit, cum sit 'nouicium' non, quod magis
nouum sit, sed quod a 'nouo' dictum sit inclinatumque. His 5.1
igitur assentimus, qui 'putum' esse dicunt a 'putando'
dictum et ob eam causam prima syllaba breui pronuntiant,
non longa, ut existimasse Alfenus uidetur, qui a 'puro' id
esse factum scripsit. 'Putare' autem ueteres dixerunt uacan- 6.1
tia ex quaque re ac non necessaria aut etiam obstantia et
aliena auferre et excidere et, quod esse utile ac sine uitio
uideretur, relinquere. Sic namque arbores et uites et sic 7.1
rationes etiam 'putari' dictum. Verbum quoque ipsum 'puto', 8.1
quod declarandae sententiae nostrae causa dicimus, non
significat profecto aliud, quam id agere nos in re dubia ob-
scuraque, ut decisis amputatisque falsis opinionibus, quod
uideatur esse uerum et integrum et incorruptum, retine- 5
amus. Argentum ergo in Carthaginiensi foedere 'putum' 9.1
dictum est quasi exputatum excoctumque omnique aliena
materia carens omnibusque ex eo uitiis detractis emacula-
tum et candefactum.
  Scriptum est autem 'purum putum' non in Carthaginiensi 10.1
solum foedere, sed cum in multis aliis ueterum libris, tum in
Q. quoque Ennii tragoedia, quae inscribitur Alexander, et in
satira M. Varronis, quae inscripta est δὶς παῖδες οἱ γέροντες.