De Valerio Coruino; et unde Coruinus. 9.11.pr.1
  De Maximo Valerio, qui Coruinus appellatus est ob 1.1
auxilium propugnationemque corui alitis, haut quisquam
est nobilium scriptorum, qui secus dixerit. Ea res prorsus 2.1
admiranda sic profecto est in libris annalibus memorata:
Adulescens tali genere editus L. Furio Claudio Appio con- 3.1
sulibus <fit> tribunus militaris. Atque in eo tempore copiae 4.1
Gallorum ingentes agrum Pomptinum insederant, instru-
ebanturque acies a consulibus de ui ac multitudine hostium
satis agentibus. Dux interea Gallorum uasta et ardua pro- 5.1
ceritate armisque auro praefulgentibus grandia ingrediens
et manu telum reciprocans incedebat perque contemptum et
superbiam circumspiciens despiciensque omnia uenire iubet
et congredi, si quis pugnare secum ex omni Romano exer- 5
citu auderet. Tum Valerius tribunus ceteris inter metum 6.1
pudoremque ambiguis impetrato prius a consulibus ut in
Gallum tam inmaniter adrogantem pugnare sese permit-
terent, progreditur intrepide modesteque obuiam; et con-
grediuntur et consistunt, et conserebantur iam manus, atque 7.1
ibi uis quaedam diuina fit: coruus repente inprouisus ad-
uolat et super galeam tribuni insistit atque inde in aduersari
os atque oculos pugnare incipit; insilibat, obturbabat et
unguibus manum laniabat et prospectum alis arcebat atque, 5
ubi satis saeuierat, reuolabat in galeam tribuni. Sic tribunus 8.1
spectante utroque exercitu et sua uirtute nixus et opera
alitis propugnatus ducem hostium ferocissimum uicit inter-
fecitque atque ob hanc causam cognomen habuit Coruinus.
Id factum est annis quadringentis quinque post Romam con- 9.1
ditam.
  Statuam Coruino isti diuus Augustus in foro suo statu- 10.1
endam curauit. In eius statuae capite corui simulacrum est
rei pugnaeque, quam diximus, monimentum.