De uerbis, quae in utramque partem significatione aduersa et re- 9.12.pr.1
ciproca dicuntur.
  Vt 'formidulosus' dici potest et qui formidat et qui for- 1.1
midatur, ut 'inuidiosus' et qui inuidet et cui inuidetur, ut
'suspiciosus' et qui suspicatur et qui suspectus est, ut 'ambiti-
osus' et qui ambit et qui ambitur, ut item 'gratiosus' et qui
adhibet gratias et qui admittit, ut 'laboriosus' et qui laborat 5
et qui labori est, ut pleraque alia huiuscemodi in utramque
partem dicuntur, ita 'infestus' quoque ancipiti significa-
tione est. Nam et is 'infestus' appellatur, qui malum infert 2.1
cuipiam, et contra, cui aliunde impendet malum, is quoque
'infestus' dicitur.
  Sed quod prius posui, profecto exemplis non indiget: sic 3.1
adeo multi locuntur, ut 'infestum' dicant inimicum atque
aduersum; alterum autem illud ignorabilius obscuriusque
est. Quis enim e medio facile dixerit infestum esse, cui alter 4.1
infestus est? Sed et ueteres plerique ita dixerunt, et M.
Tullius in oratione, quam pro Cn. Plancio scripsit, uocabulo
hoc sic usus est: 'Dolebam' inquit 'iudices, et acerbe fere- 5.1
bam, si huius salus ob eam ipsam causam esset infestior,
quod is meam salutem atque uitam sua beniuolentia prae-
sidio custodiaque texisset.' Nos igitur de origine et ratione 6.1
uerbi quaerebamus atque ita in Nigidianis scriptum in-
uenimus: '"Infestum" a festinando dictum; nam qui instat'
inquit 'alicui eumque properans urget opprimereque eum
studet festinatque, aut contra de cuius periculo et exitio 5
festinatur, is uterque "infestus" dicitur ab instantia atque
imminentia fraudis, quam uel facturus cuipiam uel pas-
surus est.'
  Ne quis autem de 'suspicioso', quod supra posuimus, et de 7.1
'formiduloso' in eam partem, quae minus usitata est, exem-
plum requirat, inueniet de 'suspicioso' aput M. Catonem de
re Floria ita scriptum: 'Sed nisi qui palam corpore pecuniam
quaereret aut se lenoni locauisset, etsi famosus et suspiciosus 5
fuisset, uim in corpus liberum non aecum censuere adferri.'
'Suspiciosum' enim Cato hoc in loco suspectum significat, 8.1
non suspicantem. 'Formidulosum' autem, qui formidetur, 9.1
Sallustius in Catilina ita dicit: 'Igitur talibus uiris non labor
insolitus, non locus ullus asper aut arduus erat, non armatus
hostis formidulosus.'
  Item C. Caluus in poematis 'laboriosus' dicit, non, ut 10.1
uulgo dicitur, qui laborat, sed in quo laboratur.
    'durum' inquit 'rus fugis et laboriosum.'
Eadem ratione Laberius quoque in Sororibus: 11.1
    'ecastor' inquit 'mustum somniculosum',
et Cinna in poematis: 12.1
    somniculosam ut Poenus aspidem Psyllus.
  'Metus' quoque et 'iniuria' atque alia quaedam id genus 13.1
sic utroqueuersum dici possunt: nam 'metus hostium' recte
dicitur, et cum timent hostes et cum timentur. Itaque Sal- 14.1
lustius in historia prima 'metum Pompei' dixit, non quo
Pompeius metueret, quod est usitatius, sed quo metueretur.
Verba haec Sallusti sunt: 'Id bellum excitabat metus Pom-
pei uictoris Hiempsalem in regnum restituentis.' Item alio in 15.1
loco: 'Postquam remoto metu Punico simultates exercere
uacuum fuit.' 'Iniurias' itidem dicimus tam illorum, qui 16.1
patiuntur, quam qui faciunt, quarum dictionum exempla
sunt facilia inuentu.
  Illud etiam dictum a Vergilio eandem habet formam com- 17.1
municatae ultro et citro significationis:
    'et uulnere' inquit 'tardus Vlixi',
cum diceret uulnus, non quod accepisset Vlixes, sed quod
dedisset. 'Nescius' quoque dicitur tam is, qui nescitur, 18.1
quam qui nescit. Sed super eo, qui nescit, frequens huius 19.1
uocabuli usus est, infrequens autem est de eo, quod nesci-
tur. 'Ignarus' aeque utroqueuersum dicitur non tantum qui 20.1
ignorat, set <et> qui ignoratur. Plautus in Rudente: 21.1
    quae in locis nesciis nescia spe sumus.
Sallustius: 'More humanae cupidinis ignara uisendi.' Ver- 22.1
gilius:
    ignarum Laurens habet ora Mimanta.