| Locus exemptus ex Platonis libro, qui inscribitur Gorgias, de falsae | 10.22.pr.1 |
| philosophiae probris, quibus philosophos temere incessunt, qui | |
| emolumenta uerae philosophiae ignorant. | |
| Plato, ueritatis homo amicissimus eiusque omnibus exhi- | 1.1 |
| bendae promptissimus, quae omnino dici possint in desides | |
| istos ignauosque, qui obtentu philosophiae nominis inutile | |
| otium et linguae uitaeque tenebras secuntur, ex persona | |
| quidem non graui neque idonea, uere tamen ingenueque | 5 |
| dixit. Nam etsi Callicles, quem dicere haec facit, uerae | 2.1 |
| philosophiae ignarus inhonesta indignaque in philosophos | |
| confert, proinde tamen accipienda sunt, quae dicuntur, ut | |
| nos sensim moneri intellegamus, ne ipsi quoque culpationes | |
| huiuscemodi mereamur neue inerti inanique desidia cultum | 5 |
| et studium philosophiae mentiamur. | |
| Verba ipsa super hac re Platonis ex libro, qui appellatur | 3.1 |
| Gorgias, scripsi, quoniam uertere ea consilium non fuit, | |
| cum ad proprietates eorum nequaquam possit Latina oratio | |
| aspirare ac multo minus etiam mea: Φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν, | 4.1 |
| ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἐάν τις <αὐτοῦ μετρίως ἅψηται ἐν τῇ | |
| ἡλικίᾳ· ἐὰν δὲ περαιτέρω τοῦ δέοντος ἐνδιατρίψῃ, διαφθορὰ τῶν | |
| ἀνθρώπων. Ἐὰν γὰρ καὶ πάνυ εὐφυὴς ᾖ καὶ πόρρω τῆς ἡλικίας | 5.1 |
| φιλοσοφῇ, ἀνάγκη πάντων ἄπειρον γεγονέναι ἐστίν, ὧν χρὴ ἔμ- | |
| πειρον εἶναι τὸν μέλλοντα καλὸν κἀγαθὸν καὶ εὐδόκιμον ἔσεσθαι | |
| ἄνδρα. Καὶ γὰρ τῶν νόμων ἄπειροι γίγνονται τῶν κατὰ τὴν | 6.1 |
| πόλιν καὶ τῶν λόγων, οἷς δεῖ χρώμενον ὁμιλεῖν ἐν τοῖς συμ- | |
| βολαίοις τοῖς ἀνθρώποις, καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ, καὶ τῶν ἡδονῶν | |
| τε καὶ ἐπιθυμιῶν τῶν ἀνθρωπείων, καὶ συλλήβδην τῶν ἠθῶν | |
| παντάπασιν ἄπειροι γίγνονται. Ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν εἴς τινα | 7.1 |
| ἰδίαν ἢ πολιτικὴν πρᾶξιν, καταγέλαστοι γίγνονται, ὥσπερ γε, | |
| οἶμαι, οἱ πολιτικοί, ἐπειδὰν αὖ εἰς τὰς ὑμετέρας διατριβὰς | |
| ἔλθωσι καὶ τοὺς λόγους, καταγέλαστοί εἰσι.> | |
| Paulo post addit haec: Ἀλλ’, οἶμαι, τὸ <ὀρθότατόν ἐστιν | 10.1 |
| ἀμφοτέρων μετασχεῖν. Φιλοσοφίας μέν, ὅσον παιδείας χάριν | |
| καλὸν μετέχειν, καὶ οὐκ αἰσχρὸν μειρακίῳ ὄντι φιλοσοφεῖν· | |
| ἐπειδὰν δὲ ἤδη πρεσβύτερος ὢν ἄνθρωπος ἔτι φιλοσοφῇ, κατα- | |
| γέλαστον, ὦ Σώκρατες, τὸ χρῆμα γίγνεται, καὶ ἔγωγε ὁμοιότατον | 11.1 |
| πάσχω πρὸς τοὺς φιλοσοφοῦντας ὥσπερ πρὸς τοὺς ψελλιζομένους | |
| καὶ παίζοντας. Ὅταν μὲν γὰρ παιδίον ἴδω, ᾧ ἔτι προσήκει | 12.1 |
| διαλέγεσθαι οὕτω, ψελλιζόμενον καὶ παῖζον, χαίρω τε, καὶ | |
| χαρίεν μοι φαίνεται καὶ ἐλευθέριον καὶ πρέπον τῇ τοῦ παιδίου | |
| ἡλικίᾳ· ὅταν δὲ σαφῶς διαλεγομένου παιδαρίου ἀκούσω, πικρόν | 13.1 |
| τί μοι δοκεῖ χρῆμα εἶναι καὶ ἀνιᾷ μου τὰ ὦτα καί μοι δοκεῖ | |
| δουλοπρεπές τι εἶναι· ὅταν δὲ ἀνδρὸς ἀκούσῃ τις ψελλιζομένου ἢ | 14.1 |
| παίζοντα ὁρᾷ, καταγέλαστον φαίνεται καὶ ἄνανδρον καὶ πληγῶν | |
| ἄξιον. Ταὐτὸν οὖν ἔγωγε τοῦτο πάσχω καὶ πρὸς τοὺς φιλο- | 15.1 |
| σοφοῦντας. Περὶ νέῳ μὲν γὰρ μειρακίῳ ὁρῶν φιλοσοφίαν ἄγαμαι | 16.1 |
| καὶ πρέπειν μοι δοκεῖ καὶ ἡγοῦμαι ἐλεύθερόν τινα εἶναι τοῦτον | |
| τὸν ἄνθρωπον, τὸν δὲ μὴ φιλοσοφοῦντα ἀνελεύθερον καὶ οὐδέποτε | |
| οὐδενὸς ἀξιώσοντα ἑαυτὸν οὔτε καλοῦ οὔτε γενναίου πράγματος· | |
| ὅταν δὲ πρεσβύτερον ἴδω ἔτι φιλοσοφοῦντα καὶ μὴ ἀπαλλατ- | 17.1 |
| τόμενον, πληγῶν μοι δοκεῖ ἤδη δεῖσθαι, ὦ Σώκρατες, οὗτος | |
| ὁ ἀνήρ. Ὃ γὰρ νῦν δὴ ἔλεγον, ὑπάρχει τούτῳ τῷ ἀνθρώπῳ, κἂν | 18.1 |
| πάνυ ἐφυὴς ᾖ, ἀνάνδρῳ γενέσθαι φεύγοντι τὰ μέσα τῆς πόλεως | |
| καὶ τὰς ἀγοράς, ἐν αἷς ἔφη ὁ ποιητὴς τοὺς ἄνδρας ἀριπρεπεῖς | |
| γίγνεσθαι, καταδεδυκότι δὲ τὸν λοιπὸν βίον βιῶναι μετὰ μειρα- | |
| κίων, ἐν γωνίᾳ τριῶν ἢ τεττάρων ψιθυρίζοντα, ἐλεύθερον δὲ καὶ | 5 |
| μέγα καὶ ἱκανὸν μηδέποτε φθέγξασθαι.> | 19_23.1 |
| Haec Plato sub persona quidem, sicuti dixi, non proba, | 24.1 |
| set cum sensus tamen intellegentiaeque communis fide et cum | |
| quadam indissimulabili ueritate disseruit, non de illa scilicet | |
| philosophia, quae uirtutum omnium disciplina est quaeque | |
| in publicis simul et priuatis officiis excellit ciuitatesque et | 5 |
| rempublicam, si nihil prohibeat, constanter et fortiter et | |
| perite administrat, sed de ista futtili atque puerili medita- | |
| tione argutiarum nihil ad uitam neque tuendam neque | |
| ordinandam promouente, in qua id genus homines con- | |
| senescunt male feriati, quos philosophos esse et uulgus putat | 10 |
| et is putabat, ex cuius persona haec dicta sunt. |