Non hactenus esse 'faciem', qua uolgo dicitur. 13.30.pr.1
  Animaduertere est pleraque uerborum Latinorum ex ea 1.1
significatione, in qua nata sunt, decessisse uel in aliam longe
uel in proximam eamque decessionem factam esse consue-
tudine et inscitia temere dicentium, quae, cuimodi sint, non
didicerint. Sicuti quidam faciem esse hominis putant os 2.1
tantum et oculos et genas, quod Graeci πρόσωπον dicunt,
quando facies sit forma omnis et modus et factura quaedam
corporis totius a faciendo dicta, ut ab aspectu species et a
fingendo figura. Itaque Pacuuius in tragoedia, quae Niptra 3.1
inscribitur, 'faciem' dixit hominis pro corporis longitudine:
      'aetate' inquit 'integra,
    feroci ingenio, facie procera uirum.'
  Non solum autem in hominum corporibus, sed etiam in 4.1
rerum cuiusquemodi aliarum 'facies' dicitur. Nam montis et
caeli et maris facies, si tempestiue dicatur, probe dicitur.
Sallustii uerba sunt ex historia secunda: 'Sardinia in Africo 5.1
mari facie uestigii humani in orientem quam occidentem
latior prominet.' Ecce autem id quoque in mentem uenit, 6.1
quod etiam Plautus in Poenulo 'faciem' pro totius corporis
colorisque habitu dixit. Verba Plauti haec sunt:
    set earum nutrix qua sit facie, mi expedi.—
    statura non magna, corpore aquilost.—ipsa east.— 5
    specie uenusta, ore atque oculis pernigris.—
    formam quidem hercle uerbis depinxti probe!
Praeterea memini Quadrigarium in undeuicesimo 'faciem' 7.1
pro statura totiusque corporis figura dixisse.