Quod M. Varro Cn. Pompeio, consuli primum designato, commen- 14.7.pr.1
tarium dedit, quem appellauit ipse εἰσαγωγικόν, de officio senatus
habendi.
  Gnaeo Pompeio consulatus primus cum M. Crasso designa- 1.1
tus est. Eum magistratum Pompeius cum initurus foret, 2.1
quoniam per militiae tempora senatus habendi consulendi-
que, rerum expers urbanarum fuit, M. Varronem familiarem
suum rogauit, uti commentarium faceret εἰσαγωγικόν—
sic enim Varro ipse appellat—, ex quo disceret, quid facere 5
dicereque deberet, cum senatum consuleret. Eum librum 3.1
commentarium, quem super ea re Pompeio fecerat, perisse
Varro ait in litteris quas ad Oppianum dedit, quae sunt in
libro epistolicarum quaestionum quarto, in quibus litteris,
quoniam quae ante scripserat non comparebant, docet 5
rursum multa ad eam rem ducentia.
  Primum ibi ponit, qui fuerint, per quos more maiorum 4.1
senatus haberi soleret, eosque nominat: dictatorem, con-
sules, praetores, tribunos plebi, interregem, praefectum
urbi; neque alii praeter hos ius fuisse dixit facere senatus-
consultum, quotiensque usus uenisset, ut omnes isti 5
magistratus eodem tempore Romae essent, tum quo supra
ordine scripti essent, qui eorum prior aliis esset, ei potissi-
mum senatus consulendi ius fuisse ait, deinde extraordinario 5.1
iure tribunos quoque militares, qui pro consulibus fuissent,
item decemuiros, quibus imperium consulare tum esset, item
triumuiros reipublicae constituendae causa creatos ius con-
sulendi senatum habuisse. 5
  Postea scripsit de intercessionibus dixitque intercedendi, 6.1
ne senatusconsultum fieret, ius fuisse iis solis, qui eadem
potestate qua ii, qui senatusconsultum facere uellent,
maioreue essent.
  Tum adscripsit de locis, in quibus senatusconsultum fieri 7.1
iure posset, docuitque confirmauitque, nisi in loco per
augures constituto, quod 'templum' appellaretur, senatus-
consultum factum esset, iustum id non fuisse. Propterea et
in curia Hostilia et in Pompeia et post in Iulia, cum profana 5
ea loca fuissent, templa esse per augures constituta, ut in iis
senatusconsulta more maiorum iusta fieri possent. Inter
quae id quoque scriptum reliquit non omnes aedes sacras
templa esse ac ne aedem quidem Vestae templum esse.
  Post haec deinceps dicit senatusconsultum ante exortum 8.1
aut post occasum solem factum ratum non fuisse; opus
etiam censorium fecisse existimatos, per quos eo tempore
senatusconsultum factum esset.
  Docet deinde inibi multa: quibus diebus haberi senatum 9.1
ius non sit; immolareque hostiam prius auspicarique debere,
qui senatum habiturus esset, de rebusque diuinis prius
quam humanis ad senatum referendum esse; tum porro
referri oportere aut infinite de republica aut de singulis 5
rebus finite; senatusque consultum fieri duobus modis, aut
per discessionem, si consentiretur, aut, si res dubia esset, per
singulorum sententias exquisitas; singulos autem debere
consuli gradatim incipique a consulari gradu. Ex quo gradu
semper quidem antea primum rogari solitum, qui princeps in 10
senatum lectus esset; tum autem, cum haec scriberet,
nouum morem institutum refert per ambitionem gratiam-
que, ut is primus rogaretur, quem rogare uellet, qui haberet
senatum, dum is tamen ex gradu consulari esset. Praeter 10.1
haec de pignore quoque capiendo disserit deque multa
dicenda senatori, qui, cum in senatum uenire deberet, non
adesset. Haec et alia quaedam id genus in libro, quo supra 11.1
dixi, M. Varro epistula ad Oppianum scripta executus est.
  Sed quod ait senatusconsultum duobus modis fieri solere 12.1
aut conquisitis sententiis aut per discessionem, parum con-
uenire uidetur cum eo, quod Ateius Capito in coniectaneis
scriptum reliquit. Nam in libro con. IIII Tuberonem dicere 13.1
ait nullum senatusconsultum fieri posse non discessione
facta, quia in omnibus senatusconsultis, etiam in iis, quae
per relationem fierent, discessio esset necessaria, idque ipse
Capito uerum esse adfirmat. Sed de hac omni re alio in loco 5
plenius accuratiusque nos memini scribere.