De his uocabulis, quae Cloatius Verus aut satis commode aut nimis 16.12.pr.1
absurde et inlepide ad origines linguae Graecae redigit.
  Cloatius Verus in libris, quos inscripsit uerborum a Graecis 1.1
tractorum, non pauca hercle dicit curiose et sagaciter
conquisita, neque non tamen quaedam futtilia et friuola.
'Errare' inquit 'dictum est ἀπὸ τοῦ ἔρρειν' uersumque infert 2.1
Homeri, in quo id uerbum est:
    ἔρρ’ ἐκ νήσου θᾶσσον, ἐλέγχιστε ζωόντων.
Item 'alucinari' factum scripsit ex eo, quod dicitur Graece 3.1
ἀλύειν, unde 'elucum' quoque esse dictum putat 'a' littera in
'e' uersa tarditatem quandam animi et stuporem, qui aluci-
nantibus plerumque usu uenit, item 'fascinum' appellatum 4.1
quasi 'bascanum' et 'fascinare' esse quasi 'bascinare'.
  Commode haec sane omnia et conducenter. Sed in libro 5.1
quarto '"faenerator"' inquit 'appellatus est quasi φαινερά-
τωρ ἀπὸ τοῦ φαίνεσθαι ἐπὶ τὸ χρηστότερον, quoniam id genus
hominum speciem ostentent humanitatis et commodi esse
uideantur inopibus nummos desiderantibus', idque dixisse 6.1
ait Hypsicraten quempiam grammaticum, cuius libri sane
nobiles sunt super his, quae a Graecis accepta sunt. Siue hoc
autem ipse Cloatius siue nescio quis alius nebulo effutiuit,
nihil potest dici insulsius. '"Faenerator"' enim, sicuti M. 7.1
Varro in libro tertio de sermone Latino scripsit, 'a faenore est
nominatus'; 'faenus' autem dictum ait 'a fetu et quasi a
fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis'. Id- 8.1
circo et M. Catonem et ceteros aetatis eius 'feneratorem' sine
'a' littera pronuntiasse tradit, sicuti 'fetus' ipse et 'fecundi-
tas' appellata.