Verba M. Varronis ex libro quinto et uicesimo humanarum, quibus
|
17.3.pr.1
|
contra opinionem uolgariam interpretatus est Homeri uersum.
|
|
In sermonibus forte, quos de temporibus rerum ad usus
|
1.1
|
hominum repertarum agitabamus, adulescens quispiam non
|
|
indoctus sparti quoque usum in terra Graecia diu incogni-
|
|
tum fuisse dixit multisque post Ilium captum tempestatibus
|
|
ex terra Hispania aduectum. Riserunt hoc ad inludendum ex
|
2.1
|
iis, qui ibi aderant, unus atque alter, male homines litterati,
|
|
quod genus ἀγοραίους Graeci appellant, atque eum, qui id
|
|
dixerat, librum legisse Homeri aiebant, cui uersus hic forte
|
|
deesset:
|
5
|
καὶ δὴ δοῦρα σέσηπε νεῶν καὶ σπάρτα λέλυνται.
|
|
Tum ille prorsum inritatus: 'non' inquit 'meo libro uersus,
|
3.1
|
sed uobis plane magister defuit, si creditis in eo uersu σπάρτα
|
|
id significare, quod nos "spartum" dicimus.' Maiorem illi
|
4.1
|
risum subiciunt, neque id destiterunt, nisi liber ab eo pro-
|
|
latus esset M. Varronis uicesimus quintus humanarum, in
|
|
quo de isto Homeri uerbo a Varrone ita scriptum est: 'Ego
|
|
σπάρτα apud Homerum non plus "spartum" significare puto
|
5
|
quam σπάρτους, qui dicuntur in agro Thebano nati. In
|
|
Graecia sparti copia modo coepit esse ex Hispania. Neque
|
|
ea ipsa facultate usi Liburni; set hi plerasque naues loris
|
|
suebant, Graeci magis cannabo et stuppa ceterisque satiuis
|
|
rebus, a quibus σπάρτα appellabant.' Quod cum ita Varro
|
5.1
|
dicat, dubito hercle, an posterior syllaba in eo uerbo, quod
|
|
apud Homerum est, acuenda sit, nisi quia uoces huiusmodi,
|
|
cum ex communi significatione in rei certae proprietatem
|
|
concedunt, diuersitate accentuum separantur.
|
5
|