Quod M. Varro in quarto decimo humanarum L. Aelium magistrum 1.18.pr.1
suum in ἐτυμολογίᾳ falsa reprehendit; quodque idem Varro in
eodem libro falsum furis ἔτυμον dicit.
  In XIV. rerum diuinarum libro M. Varro doctissimum 1.1
tunc ciuitatis hominem L. Aelium errasse ostendit, quod
uocabulum Graecum uetus traductum in linguam Romanam,
proinde atque si primitus Latine fictum esset, resoluerit in
uoces Latinas ratione etymologica falsa. 5
  Verba ipsa super ea re Varronis posuimus: 'In quo 2.1
L. Aelius noster, litteris ornatissimus memoria nostra, erra-
uit aliquotiens. Nam aliquot uerborum Graecorum antiqui-
orum, proinde atque essent propria nostra, reddidit causas
falsas. Non enim "leporem" dicimus, ut ait, quod est leuipes, 5
sed quod est uocabulum anticum Graecum. Multa uetera
illorum ignorantur, quod pro his aliis nunc uocabulis utuntur;
et illorum esse plerique ignorent "Graecum", quod nunc no-
minant Ἕλληνα, "puteum", quod uocant φρέαρ, "leporem",
quod λαγωόν dicunt. In quo non modo L. Aelii ingenium 10
non reprehendo, sed industriam laudo: successum enim
<fert> fortuna, experientiam laus sequitur.'
  Haec Varro in primore libro scripsit, de ratione uocabu- 3.1
lorum scitissime, de usu utriusque linguae peritissime, de
ipso L. Aelio clementissime. Sed in posteriore eiusdem libri 4.1
parte 'furem' dicit ex eo dictum, quod ueteres Romani
'furuum' atrum appellauerint et fures per noctem, quae
atra sit, facilius furentur. Nonne sic uidetur Varro de fure, 5.1
tamquam L. Aelius de lepore? Nam quod a Graecis nunc
κλέπτης dicitur, antiquiore Graeca lingua φώρ dictum est.
Hinc per adfinitatem litterarum, qui φώρ Graece, est Latine
'fur'. Sed ea res fugeritne tunc Varronis memoriam, an 6.1
contra aptius et cohaerentius putarit 'furem' a 'furuo', id
est nigro, appellari, in hac re de uiro tam excellentis
doctrinae non meum iudicium est.