Quid Aeschines rhetor in oratione, qua Timarchum de inpudicitia 18.3.pr.1
accusauit, Lacedaemonios statuisse dixerit super sententia pro-
batissima, quam inprobatissimus homo dixisset.
  Aeschines, uel acerrimus prudentissimusque oratorum, 1.1
qui apud contiones Atheniensium floruerunt, in oratione illa
saeua criminosaque et uirulenta, qua Timarchum de in-
pudicitia grauiter insigniterque accusauit, nobile et inlustre
consilium Lacedaemoniis dedisse dicit uirum indidem ciui- 5
tatis eiusdem principem uirtute atque aetate magna prae-
ditum.
  'Populus' inquit 'Lacedaemonius de summa republica 2.1
sua, quidnam esset utile et honestum, deliberabat. Tum ex- 3.1
surgit sententiae dicendae gratia homo quispiam turpitudine
pristinae uitae defamatissimus, sed lingua tunc atque
facundia nimium quanto praestabilis. Consilium, quod dabat 4.1
quodque oportere fieri suadebat, acceptum ab uniuersis et
conplacitum est, futurumque erat ex eius sententia populi
decretum. Ibi unus ex illo principum ordine, quos Lace- 5.1
daemonii aetatis dignitatisque maiestate tamquam arbitros
et magistros disciplinae publicae uerebantur, commoto
irritatoque animo exsilit et "quaenam," inquit "Lacedae-
monii, ratio aut quae tandem spes erit urbem hanc et hanc 5
rempublicam saluam inexpugnabilemque esse diutius posse,
si huiuscemodi anteactae uitae hominibus consiliariis ute-
mur? quod si proba istaec et honesta sententia est, quaeso
uos, non sinamus eandem dehonestari turpissimi auctoris
contagio." Atque ubi hoc dixit, elegit uirum fortitudine 6.1
atque iustitia praeter alios praestantem, sed inopi lingua et
infacundum, iussitque eum consensu petituque omnium
eandem illam sententiam diserti uiri, cuimodi posset uerbis,
dicere, ut nulla prioris mentione habita scitum atque 5
decretum populi ex eius unius nomine fieret, qui id ipsum
denuo dixerat. Atque ita, ut suaserat prudentissimus senex, 7.1
factum est. Sic bona sententia mansit, turpis auctor 8.1
mutatus est.'