Qua ratione uerbis quibusdam uocabulisque ueteres immiserint 'h' 2.3.pr.1
litterae spiritum.
  'H' litteram siue illam spiritum magis quam litteram dici 1.1
oportet, inserebant eam ueteres nostri plerisque uocibus
uerborum firmandis roborandisque, ut sonus earum esset
uiridior uegetiorque; atque id uidentur fecisse studio et
exemplo linguae Atticae. Satis notum est Atticos ἱχθύν et 2.1
ἵππον et multa itidem alia contra morem gentium Graeciae
ceterarum inspirantis primae litterae dixisse. Sic 'lachrumas', 3.1
sic 'sepulchrum', sic 'ahenum', sic 'uehemens', sic 'incohare',
sic 'helluari', sic 'halucinari', sic 'honera', sic 'honestum'
dixerunt. In his enim uerbis omnibus litterae seu spiritus 4.1
istius nulla ratio uisa est, nisi ut firmitas et uigor uocis
quasi quibusdam neruis additis intenderetur.
  Sed quoniam 'aheni' quoque exemplo usi sumus, uenit 5.1
nobis in memoriam Fidum Optatum, multi nominis Romae
grammaticum, ostendisse mihi librum Aeneidos secundum
mirandae uetustatis emptum in sigillariis uiginti aureis,
quem ipsius Vergili fuisse credebatur. In quo duo isti uersus 5
cum ita scripti forent:
    uestibulum ante ipsum primoque in limine Pyrrus
    exultat telis et luce coruscus aena,
additam supra uidimus 'h' litteram et 'ahena' factum. Sic in 6.1
illo quoque Vergili uersu in optimis libris scriptum in-
uenimus:
    aut foliis undam trepidi despumat aheni.