Temporis uarietas in puerperis mulierum quaenam sit a medicis 3.16.pr.1
et a philosophis tradita; atque inibi poetarum quoque ueterum
super eadem re opiniones multaque alia auditu atque memoratu
digna; uerbaque ipsa Hippocratis medici ex libro illius sumpta,
qui inscriptus est περὶ τροφῆς. 5
  Et medici et philosophi inlustres de tempore humani 1.1
partus quaesiuerunt. Multa opinio est eaque iam pro uero
recepta, postquam mulieris uterum semen conceperit, gigni
hominem septimo rarenter, numquam octauo, saepe nono,
saepius numero decimo mense, eumque esse hominem 5
gignendi summum finem: decem menses non inceptos, sed
exactos. Idque Plautum, ueterem poetam, dicere uidemus 2.1
in comoedia Cistellaria his uerbis:
      tum illa, quam compresserat,
    decumo post mense exacto hic peperit filiam.
Hoc idem tradit etiam Menander, poeta uetustior, humana- 3.1
rum opinionum uel peritissimus; uersus eius super ea re de
fabula Plocio posui:
    γυνὴ κυεῖ δέκα μῆνας * * * ;
sed noster Caecilius, cum faceret eodem nomine et eiusdem 4.1
argumenti comoediam ac pleraque a Menandro sumeret, in
mensibus tamen genitalibus nominandis non praetermisit
octauum, quem praeterierat Menander. Caecilii uersus hisce
sunt: 5
    soletne mulier decimo mense parere?—pol nono quoque,
    etiam septimo atque octauo.
Eam rem Caecilium non inconsiderate dixisse neque temere 5.1
a Menandro atque a multorum opinionibus desciuisse M.
Varro uti credamus facit. Nam mense nonnumquam octauo 6.1
editum esse partum in libro quarto decimo rerum diuinarum
scriptum reliquit; quo in libro etiam undecimo mense ali-
quando nasci posse hominem dicit, eiusque sententiae tam
de octauo quam de undecimo mense Aristotelem auctorem 5
laudat. Sed huius de mense octauo dissensionis causa co- 7.1
gnosci potest in libro Hippocratis, qui inscriptus est περὶ
τροφῆς, ex quo libro uerba haec sunt: Ἔστιν δὲ καὶ οὐκ ἔστιν
τὰ ὀκτάμηνα. Id tamen obscure atque praecise tamquam ad- 8.1
uerse dictum Sabinus medicus, qui Hippocratem commodis-
sime commentatus est, uerbis <his> enarrauit: Ἔστιν μὲν
φαινόμενα ὡς ζῶα μετὰ τὴν ἔκπτωσιν· οὐκ ἔστιν δέ, θνήσκοντα
μετὰ ταῦτα· καὶ ἔστιν οὖν καὶ οὐκ ἔστιν φαντασίᾳ μὲν παραυτίκα 5
ὄντα, δυνάμει δὲ οὐκέτι.
  Antiquos autem Romanos Varro dicit non recepisse huius- 9.1
cemodi quasi monstruosas raritates, sed nono mense aut
decimo neque praeter hos aliis partionem mulieris secundum
naturam fieri existimasse, idcircoque eos nomina Fatis tribus
fecisse a pariendo et a nono atque decimo mense. 'Nam 10.1
"Parca"' inquit 'inmutata una littera a partu nominata,
item "Nona" et "Decima" a partus tempestiui tempore.'
Caesellius autem Vindex in lectionibus suis antiquis: 'tria' 11.1
inquit 'nomina Parcarum sunt: "Nona", "Decuma", "Mor-
ta"', et uersum hunc Liuii, antiquissimi poetae, ponit ex
Ὀδυσσείᾳ:
    quando dies adueniet, quem profata Morta est. 5
Sed homo minime malus Caesellius 'Mortam' quasi nomen
accepit, cum accipere quasi Moeram deberet.
  Praeterea ego de partu humano, praeterquam quae scripta 12.1
in libris legi, hoc quoque usu uenisse Romae comperi:
feminam bonis atque honestis moribus, non ambigua pudi-
citia, in undecimo mense post mariti mortem peperisse,
factumque esse negotium propter rationem temporis, quasi 5
marito mortuo postea concepisset, quoniam decemuiri in
decem mensibus gigni hominem, non in undecimo scripsis-
sent; sed diuum Hadrianum causa cognita decreuisse in
undecimo quoque mense partum edi posse; idque ipsum
eius rei decretum nos legimus. In eo decreto Hadrianus 10
id statuere se dicit requisitis ueterum philosophorum et
medicorum sententiis.
  Hodie quoque in satura forte M. Varronis legimus, quae 13.1
inscribitur Testamentum, uerba haec: 'Si quis mihi filius
unus pluresue in decem mensibus gignantur, ii, si erunt ὄνοι
λύρας, exheredes sunto; quod si quis undecimo mense κατὰ
Ἀριστοτέλην natus est, Attio idem, quod Tettio, ius esto 5
apud me.' Per hoc uetus prouerbium Varro significat, sicuti 14.1
uulgo dici solitum erat de rebus nihil inter sese distantibus:
'idem Atti, quod Tetti', ita pari eodemque iure esse in decem
mensibus natos et in undecim.
  Quod si ita neque ultra decimum mensem fetura muli- 15.1
erum protolli potest, quaeri oportet, cur Homerus scripserit
Neptunum dixisse puellae a se recens compressae:
    χαῖρε γυνὴ φιλότητι· περιπλομένου δ’ ἐνιαυτοῦ
    τέξεις ἀγλαὰ τέκν’, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναὶ 5
    ἀθανάτων.
  Id cum ego ad complures grammaticos attulissem, partim 16.1
eorum disputabant Homeri quoque aetate, sicuti Romuli,
annum fuisse non duodecim mensium, sed decem; alii con-
uenisse Neptuno maiestatique eius dicebant, ut longiori
tempore fetus ex eo grandesceret; alii alia quaedam nugalia. 5
Sed Fauorinus mihi ait περιπλομένου ἐνιαυτοῦ non 'confecto' 17.1
esse 'anno', sed 'adfecto'.
  In qua re uerbo usus est non uulgariae significationis. 18.1
'Adfecta' enim, sicuti Marcus Cicero et ueterum elegantis- 19.1
simi locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem
ipsum, sed proxime finem progressa deductaue erant. Hoc
uerbum ad hanc sententiam Cicero in hac fecit, quam dixit
de prouinciis consularibus. 5
  Hippocrates autem in eo libro, de quo supra scripsi, cum 20.1
et numerum dierum, quibus conceptum in utero coagulum
conformatur, et tempus ipsius partionis nono aut decimo
mense definisset neque id tamen semper eadem esse fini
dixisset, sed alias ocius fieri, alias serius, hisce ad postremum 5
uerbis usus est: Γίνεται δὲ ἐν τούτοις καὶ πλείω καὶ ἐλάσσω καὶ
ὅλον καὶ κατὰ μέρος· οὐ πολλὸν δὲ καὶ πλείω πλείω καὶ ἐλάσσω
ἐλάσσω. Quibus uerbis significat, quod aliquando ocius fieret,
non multo tamen fieri ocius, neque quod serius, multo
serius. 10
  Memini ego Romae accurate hoc atque sollicite quaesitum 21.1
negotio non rei tunc paruae postulante, an octauo mense
infans ex utero uiuus editus et statim mortuus ius trium
liberorum suppleuisset, cum abortio quibusdam, non partus,
uideretur mensis octaui intempestiuitas. 5
  Sed quoniam de Homerico annuo partu ac de undecimo 22.1
mense diximus quae cognoueramus, uisum est non praeter-
eundum, quod in Plinii Secundi libro septimo naturalis
historiae legimus. Id autem quia extra fidem esse uideri 23.1
potest, uerba ipsius Plinii posuimus: 'Masurius auctor est
L. Papirium praetorem secundo herede lege agente bonorum
possessionem contra eum dedisse, cum mater partum se
tredecim mensibus tulisse diceret, quoniam nullum certum 5
tempus pariendi statutum ei uideretur.' In eodem libro Plini 24.1
Secundi uerba haec scripta sunt: 'Oscitatio in nixu letalis
est, sicut sternuisse a coitu abortiuum.'