LVI
|
|
Quod nimium mortem, Chaeremon Stoice, laudas,
|
11.56.1
|
Vis animum mirer suspiciamque tuum?
|
|
Hanc tibi virtutem fracta facit urceus ansa,
|
|
Et tristis nullo qui tepet igne focus,
|
|
Et teges et cimex et nudi sponda grabati,
|
5
|
Et brevis atque eadem nocte dieque toga.
|
|
O quam magnus homo es, qui faece rubentis aceti
|
|
Et stipula et nigro pane carere potes!
|
|
Leuconicis agedum tumeat tibi culcita lanis
|
|
Constringatque tuos purpura pexa toros,
|
10
|
Dormiat et tecum, modo qui dum Caecuba miscet
|
|
Convivas roseo torserat ore puer:
|
|
O quam tu cupies ter vivere Nestoris annos
|
|
Et nihil ex ulla perdere luce voles!
|
|
Rebus in angustis facile est contemnere vitam:
|
15
|
Fortiter ille facit, qui miser esse potest.
|
|