| XXXVII | |
| Cum sis ipsa domi mediaque ornere Subura, | 9.37.1 |
| Fiant absentes et tibi, Galla, comae, | |
| Nec dentes aliter quam Serica nocte reponas, | |
| Et iaceas centum condita pyxidibus, | |
| Nec tecum facies tua dormiat, innuis illo, | 5 |
| Quod tibi prolatum est mane, supercilio, | |
| Et te nulla movet cani reverentia cunni, | |
| Quem potes inter avos iam numerare tuos. | |
| Promittis sescenta tamen; sed mentula surda est, | |
| Et sit lusca licet, te tamen illa videt. | 10 |