C. PLINIVS CORNELIO VRSO SVO S.
  Iterum Bithyni: breue tempus a Iulio Basso, et Rufum 5.20.1.1
Varenum proconsulem detulerunt, Varenum quem nuper
aduersus Bassum aduocatum et postularant et acceperant.
Inducti in senatum inquisitionem postulauerunt. Varenus 2.1
petit ut sibi quoque defensionis causa euocare testes liceret;
recusantibus Bithynis cognitio suscepta est. Egi pro Vareno
non sine euentu; nam bene an male liber indicabit. In actio- 3.1
nibus enim utramque in partem fortuna dominatur: multum
commendationis et detrahit et adfert memoria uox gestus
tempus ipsum, postremo uel amor uel odium rei; liber of-
fensis, liber gratia, liber et secundis casibus et aduersis caret. 5
Respondit mihi Fonteius Magnus, unus ex Bithynis, plurimis 4.1
uerbis paucissimis rebus. Est plerisque Graecorum, ut illi,
pro copia uolubilitas: tam longas tamque frigidas perihodos
uno spiritu quasi torrente contorquent. Itaque Iulius Can- 5.1
didus non inuenuste solet dicere, aliud esse eloquentiam
aliud loquentiam. Nam eloquentia uix uni aut alteri, immo
(si M. Antonio credimus) nemini, haec uero, quam Candidus
loquentiam adpellat, multis atque etiam impudentissimo 5
cuique maxime contigit. Postero die dixit pro Vareno 6.1
Homullus callide acriter culte, contra Nigrinus presse grauiter
ornate. Censuit Acilius Rufus consul designatus inquisitionem
Bithynis dandam, postulationem Vareni silentio praeterît.
Haec forma negandi fuit. Cornelius Priscus consularis et 7.1
accusatoribus quae petebant et reo tribuit, uicitque numero.
Impetrauimus rem nec lege comprehensam nec satis usi-
tatam, iustam tamen. Quare iustam, non sum epistula 8.1
exsecuturus, ut desideres actionem. Nam si uerum est
Homericum illud:
    τὴν γὰρ ἀοιδὴν μᾶλλον ἐπικλείουσ’ ἄνθρωποι,
    <ἥ τις ἀκουόντεσσι νεωτ>άτη ἀμφιπέληται, 5
prouidendum est mihi, ne gratiam nouitatis et florem, quae
oratiunculam illam uel maxime commendat, epistulae loqua-
citate praecerpam. Vale.