C. PLINIVS CANINIO SVO S.
  Optime facis, quod bellum Dacicum scribere paras. Nam 8.4.1.1
quae tam recens tam copiosa tam elata, quae denique tam
poetica et quamquam in uerissimis rebus tam fabulosa materia?
Dices immissa terris noua flumina, nouos pontes fluminibus 2.1
iniectos, insessa castris montium abrupta, pulsum regia pul-
sum etiam uita regem nihil desperantem; super haec actos
bis triumphos, quorum alter ex inuicta gente primus, alter
nouissimus fuit. Vna sed maxima difficultas, quod haec 3.1
aequare dicendo arduum immensum, etiam tuo ingenio,
quamquam altissime adsurgat et amplissimis operibus incre-
scat. Non nullus et in illo labor, ut barbara et fera nomina, in
primis regis ipsius, Graecis uersibus non resultent. Sed nihil 4.1
est quod non arte curaque, si non potest uinci, mitigetur.
Praeterea, si datur Homero et mollia uocabula et Graeca ad
leuitatem uersus contrahere extendere inflectere, cur tibi
similis audentia praesertim non delicata sed necessaria non 5
detur? Proinde iure uatum inuocatis dis, et inter deos ipso, 5.1
cuius res opera consilia dicturus es, immitte rudentes, pande
uela ac, si quando alias, toto ingenio uehere. Cur enim non
ego quoque poetice cum poeta? Illud iam nunc paciscor: 6.1
prima quaeque ut absolueris mittito, immo etiam ante quam
absoluas, sicut erunt recentia et rudia et adhuc similia na-
scentibus. Respondebis non posse perinde carptim ut contexta, 7.1
perinde incohata placere ut effecta. Scio. Itaque et a me
aestimabuntur ut coepta, spectabuntur ut membra, extre-
mamque limam tuam opperientur in scrinio nostro. Patere
hoc me super cetera habere amoris tui pignus, ut ea quoque 5
norim quae nosse neminem uelles. In summa potero fortasse 8.1
scripta tua magis probare laudare, quanto illa tardius cautius-
que, sed ipsum te magis amabo magisque laudabo, quanto
celerius et incautius miseris. Vale.