| C. PLINIVS CALVISIO SVO S. | |
| Assem para et accipe auream fabulam, fabulas immo; nam | 2.20.1.1 |
| me priorum noua admonuit, nec refert a qua potissimum | |
| incipiam. Verania Pisonis grauiter iacebat, huius dico Pisonis, | 2.1 |
| quem Galba adoptauit. Ad hanc Regulus uenit. Primum | |
| impudentiam hominis, qui uenerit ad aegram, cuius marito | |
| inimicissimus, ipsi inuisissimus fuerat! Esto, si uenit tantum; | 3.1 |
| at ille etiam proximus toro sedit, quo die qua hora nata esset | |
| interrogauit. Vbi audiit, componit uultum intendit oculos | |
| mouet labra, agitat digitos computat. Nihil. Vt diu mise- | |
| ram exspectatione suspendit, 'Habes' inquit 'climactericum | 5 |
| tempus sed euades. Quod ut tibi magis liqueat, haruspicem | 4.1 |
| consulam, quem sum frequenter expertus.' Nec mora, sacri- | 5.1 |
| ficium facit, adfirmat exta cum siderum significatione con- | |
| gruere. Illa ut in periculo credula poscit codicillos, legatum | |
| Regulo scribit. Mox ingrauescit, clamat moriens hominem | |
| nequam perfidum ac plus etiam quam periurum, qui sibi per | 5 |
| salutem filii peierasset. Facit hoc Regulus non minus scelerate | 6.1 |
| quam frequenter, quod iram deorum, quos ipse cotidie fallit, | |
| in caput infelicis pueri detestatur. | |
| Velleius Blaesus ille locuples consularis nouissima uale- | 7.1 |
| tudine conflictabatur: cupiebat mutare testamentum. Regu- | |
| lus qui speraret aliquid ex nouis tabulis, quia nuper captare | |
| eum coeperat, medicos hortari rogare, quoquo modo spiri- | |
| tum homini prorogarent. Postquam signatum est testa- | 8.1 |
| mentum, mutat personam, uertit adlocutionem isdemque | |
| medicis: 'Quousque miserum cruciatis? quid inuidetis bona | |
| morte, cui dare uitam non potestis?' Moritur Blaesus et, | |
| tamquam omnia audisset, Regulo ne tantulum quidem. | 5 |
| Sufficiunt duae fabulae, an scholastica lege tertiam poscis? | 9.1 |
| est unde fiat. Aurelia ornata femina signatura testamentum | 10.1 |
| sumpserat pulcherrimas tunicas. Regulus cum uenisset ad | |
| signandum, 'Rogo' inquit 'has mihi leges.' Aurelia ludere | 11.1 |
| hominem putabat, ille serio instabat; ne multa, coegit | |
| mulierem aperire tabulas ac sibi tunicas quas erat induta | |
| legare; obseruauit scribentem, inspexit an scripsisset. Et | |
| Aurelia quidem uiuit, ille tamen istud tamquam morituram | 5 |
| coegit. Et hic hereditates, hic legata quasi mereatur accipit. | |
| Ἀλλὰ τί διατείνομαι in ea ciuitate, in qua iam pridem | 12.1 |
| non minora praemia, immo maiora nequitia et improbitas | |
| quam pudor et uirtus habent? Adspice Regulum, qui ex | 13.1 |
| paupere et tenui ad tantas opes per flagitia processit, ut ipse | |
| mihi dixerit, cum consuleret quam cito sestertium sescentiens | |
| impleturus esset, inuenisse se exta duplicia, quibus por- | |
| tendi miliens et ducentiens habiturum. Et habebit, si modo | 14.1 |
| ut coepit, aliena testamenta, quod est improbissimum genus | |
| falsi, ipsis quorum sunt illa dictauerit. Vale. |