| C. PLINIVS CAECILIO MACRINO SVO S. | |
| Quamuis et amici quos praesentes habebam, et sermones | 3.4.1.1 |
| hominum factum meum comprobasse uideantur, magni | |
| tamen aestimo scire quid sentias tu. Nam cuius integra re | 2.1 |
| consilium exquirere optassem, huius etiam peracta iudicium | |
| nosse mire concupisco. Cum publicum opus mea pecunia | |
| incohaturus in Tuscos excucurrissem, accepto ut praefectus | |
| aerari commeatu, legati prouinciae Baeticae, questuri de | 5 |
| proconsulatu Caecili Classici, aduocatum me a senatu petiue- | |
| runt. Collegae optimi meique amantissimi, de communis | 3.1 |
| officii necessitatibus praelocuti, excusare me et eximere | |
| temptarunt. Factum est senatus consultum perquam honori- | |
| ficum, ut darer prouincialibus patronus si ab ipso me impe- | |
| trassent. Legati rursus inducti iterum me iam praesentem | 4.1 |
| aduocatum postulauerunt, implorantes fidem meam quam | |
| essent contra Massam Baebium experti, adlegantes patrocini | |
| foedus. Secuta est senatus clarissima adsensio, quae solet | |
| decreta praecurrere. Tum ego 'Desino' inquam, 'patres con- | 5 |
| scripti, putare me iustas excusationis causas attulisse.' Placuit | |
| et modestia sermonis et ratio. Compulit autem me ad hoc | 5.1 |
| consilium non solum consensus senatus, quamquam hic | |
| maxime, uerum et alii quidam minores, sed tamen numeri. | |
| Veniebat in mentem priores nostros etiam singulorum hospi- | |
| tum iniurias uoluntariis accusationibus exsecutos, quo defor- | 5 |
| mius arbitrabar publici hospitii iura neglegere. Praeterea | 6.1 |
| cum recordarer, quanta pro isdem Baeticis superiore aduoca- | |
| tione etiam pericula subissem, conseruandum ueteris officii | |
| meritum nouo uidebatur. Est enim ita comparatum ut | |
| antiquiora beneficia subuertas, nisi illa posterioribus cumules. | 5 |
| Nam quamlibet saepe obligati, si quid unum neges, hoc | |
| solum meminerunt quod negatum est. Ducebar etiam quod | 7.1 |
| decesserat Classicus, amotumque erat quod in eiusmodi causis | |
| solet esse tristissimum, periculum senatoris. Videbam ergo | |
| aduocationi meae non minorem gratiam quam si uiueret ille | |
| propositam, inuidiam nullam. In summa computabam, si | 8.1 |
| munere hoc iam tertio fungerer, faciliorem mihi excusationem | |
| fore, si quis incidisset, quem non deberem accusare. Nam cum | |
| est omnium officiorum finis aliquis, tum optime libertati | |
| uenia obsequio praeparatur. Audisti consilii mei motus: | 9.1 |
| superest alterutra ex parte iudicium tuum, in quo mihi | |
| aeque iucunda erit simplicitas dissentientis quam comproban- | |
| tis auctoritas. Vale. |