C. PLINIVS ANNIO SEVERO SVO S.
  Ex hereditate quae mihi obuenit, emi proxime Corinthium 3.6.1.1
signum, modicum quidem sed festiuum et expressum, quan-
tum ego sapio, qui fortasse in omni re, in hac certe perquam
exiguum sapio: hoc tamen signum ego quoque intellego. Est 2.1
enim nudum, nec aut uitia si qua sunt celat, aut laudes parum
ostentat. Effingit senem stantem; ossa musculi nerui, uenae
rugae etiam ut spirantis adparent; rari et cedentes capilli,
lata frons, contracta facies, exile collum; pendent lacerti, 5
papillae iacent, uenter recessit; a tergo quoque eadem aetas 3.1
ut a tergo. Aes ipsum, quantum uerus color indicat, uetus et
antiquum; talia denique omnia, ut possint artificum oculos
tenere, delectare imperitorum. Quod me quamquam tirun- 4.1
culum sollicitauit ad emendum. Emi autem non ut haberem
domi (neque enim ullum adhuc Corinthium domi habeo),
uerum ut in patria nostra celebri loco ponerem, ac potissi-
mum in Iouis templo; uidetur enim dignum templo dignum 5.1
deo donum. Tu ergo, ut soles omnia quae a me tibi iniungun-
tur, suscipe hanc curam, et iam nunc iube basim fieri, ex quo
uoles marmore, quae nomen meum honoresque capiat, si hos
quoque putabis addendos. Ego signum ipsum, ut primum 6.1
inuenero aliquem qui non grauetur, mittam tibi uel ipse
(quod mauis) adferam mecum. Destino enim, si tamen officii
ratio permiserit, excurrere isto. Gaudes quod me uenturum 7.1
esse polliceor, sed contrahes frontem, cum adiecero 'ad pau-
cos dies': neque enim diutius abesse me eadem haec quae
nondum exire patiuntur. Vale.