C. PLINIVS CORNELIO MINICIANO SVO S.
|
|
Audistine Valerium Licinianum in Sicilia profiteri? non-
|
4.11.1.1
|
dum te puto audisse: est enim recens nuntius. Praetorius hic
|
|
modo inter eloquentissimos causarum actores habebatur;
|
|
nunc eo decidit, ut exsul de senatore, rhetor de oratore fieret.
|
|
Itaque ipse in praefatione dixit dolenter et grauiter: 'Quos
|
2.1
|
tibi, Fortuna, ludos facis? facis enim ex senatoribus profes-
|
|
sores, ex professoribus senatores.' Cui sententiae tantum bilis,
|
|
tantum amaritudinis inest, ut mihi uideatur ideo professus
|
|
ut hoc diceret. Idem cum Graeco pallio amictus intrasset
|
3.1
|
(carent enim togae iure, quibus aqua et igni interdictum est),
|
|
postquam se composuit circumspexitque habitum suum,
|
|
'Latine' inquit 'declamaturus sum.' Dices tristia et miseranda,
|
4.1
|
dignum tamen illum qui haec ipsa studia incesti scelere macu-
|
|
larit. Confessus est quidem incestum, sed incertum utrum
|
5.1
|
quia uerum erat, an quia grauiora metuebat si negasset.
|
|
Fremebat enim Domitianus aestuabatque in ingenti inuidia
|
|
destitutus. Nam cum Corneliam Vestalium maximam defo-
|
6.1
|
dere uiuam concupisset, ut qui inlustrari saeculum suum eius-
|
|
modi exemplis arbitraretur, pontificis maximi iure, seu potius
|
|
immanitate tyranni licentia domini, reliquos pontifices non
|
|
in Regiam sed in Albanam uillam conuocauit. Nec minore
|
5
|
scelere quam quod ulcisci uidebatur, absentem inauditamque
|
|
damnauit incesti, cum ipse fratris filiam incesto non pol-
|
|
luisset solum uerum etiam occidisset; nam uidua abortu
|
|
periit. Missi statim pontifices qui defodiendam necandamque
|
7.1
|
curarent. Illa nunc ad Vestam, nunc ad ceteros deos manus
|
|
tendens, multa sed hoc frequentissime clamitabat: 'Me
|
|
Caesar incestam putat, qua sacra faciente uicit triumphauit!'
|
|
Blandiens haec an inridens, ex fiducia sui an ex contemptu
|
8.1
|
principis dixerit, dubium est. Dixit donec ad supplicium,
|
|
nescio an innocens, certe tamquam innocens ducta est. Quin
|
9.1
|
etiam cum in illud subterraneum demitteretur, haesissetque
|
|
descendenti stola, uertit se ac recollegit, cumque ei manum
|
|
carnifex daret, auersata est et resiluit foedumque contactum
|
|
quasi plane a casto puroque corpore nouissima sanctitate
|
5
|
reiecit omnibusque numeris pudoris πολλὴν πρόνοιαν ἔσχεν
|
|
εὐσχήμων πεσεῖν. Praeterea Celer eques Romanus, cui Cornelia
|
10.1
|
obiciebatur, cum in comitio uirgis caederetur, in hac uoce
|
|
perstiterat: 'Quid feci? nihil feci.' Ardebat ergo Domitianus
|
11.1
|
et crudelitatis et iniquitatis infamia. Adripit Licinianum,
|
|
quod in agris suis occultasset Corneliae libertam. Ille ab iis
|
|
quibus erat curae praemonetur, si comitium et uirgas pati
|
|
nollet, ad confessionem confugeret quasi ad ueniam. Fecit.
|
5
|
Locutus est pro absente Herennius Senecio tale quiddam,
|
12.1
|
quale est illud: κεῖται Πάτροκλος. Ait enim: 'Ex aduocato
|
|
nuntius factus sum; Licinianus recessit.' Gratum hoc
|
13.1
|
Domitiano adeo quidem ut gaudio proderetur, diceretque:
|
|
'Absoluit nos Licinianus.' Adiecit etiam non esse uerecundiae
|
|
eius instandum; ipsi uero permisit, si qua posset, ex rebus
|
|
suis raperet, antequam bona publicarentur, exsiliumque
|
5
|
molle uelut praemium dedit. Ex quo tamen postea clementia
|
14.1
|
diui Neruae translatus est in Siciliam, ubi nunc profitetur
|
|
seque de fortuna praefationibus uindicat.
|
|
Vides quam obsequenter paream tibi, qui non solum res
|
15.1
|
urbanas uerum etiam peregrinas tam sedulo scribo, ut altius
|
|
repetam. Et sane putabam te, quia tunc afuisti, nihil aliud
|
|
de Liciniano audisse quam relegatum ob incestum. Summam
|
|
enim rerum nuntiat fama non ordinem. Mereor ut uicissim,
|
16.1
|
quid in oppido tuo, quid in finitimis agatur (solent enim
|
|
quaedam notabilia incidere) perscribas, denique quidquid
|
|
uoles dum modo non minus longa epistula nuntia. Ego non
|
|
paginas tantum sed uersus etiam syllabasque numerabo.
|
5
|
Vale.
|
|