C. PLINIVS CORNELIO MINICIANO SVO S.
  Audistine Valerium Licinianum in Sicilia profiteri? non- 4.11.1.1
dum te puto audisse: est enim recens nuntius. Praetorius hic
modo inter eloquentissimos causarum actores habebatur;
nunc eo decidit, ut exsul de senatore, rhetor de oratore fieret.
Itaque ipse in praefatione dixit dolenter et grauiter: 'Quos 2.1
tibi, Fortuna, ludos facis? facis enim ex senatoribus profes-
sores, ex professoribus senatores.' Cui sententiae tantum bilis,
tantum amaritudinis inest, ut mihi uideatur ideo professus
ut hoc diceret. Idem cum Graeco pallio amictus intrasset 3.1
(carent enim togae iure, quibus aqua et igni interdictum est),
postquam se composuit circumspexitque habitum suum,
'Latine' inquit 'declamaturus sum.' Dices tristia et miseranda, 4.1
dignum tamen illum qui haec ipsa studia incesti scelere macu-
larit. Confessus est quidem incestum, sed incertum utrum 5.1
quia uerum erat, an quia grauiora metuebat si negasset.
Fremebat enim Domitianus aestuabatque in ingenti inuidia
destitutus. Nam cum Corneliam Vestalium maximam defo- 6.1
dere uiuam concupisset, ut qui inlustrari saeculum suum eius-
modi exemplis arbitraretur, pontificis maximi iure, seu potius
immanitate tyranni licentia domini, reliquos pontifices non
in Regiam sed in Albanam uillam conuocauit. Nec minore 5
scelere quam quod ulcisci uidebatur, absentem inauditamque
damnauit incesti, cum ipse fratris filiam incesto non pol-
luisset solum uerum etiam occidisset; nam uidua abortu
periit. Missi statim pontifices qui defodiendam necandamque 7.1
curarent. Illa nunc ad Vestam, nunc ad ceteros deos manus
tendens, multa sed hoc frequentissime clamitabat: 'Me
Caesar incestam putat, qua sacra faciente uicit triumphauit!'
Blandiens haec an inridens, ex fiducia sui an ex contemptu 8.1
principis dixerit, dubium est. Dixit donec ad supplicium,
nescio an innocens, certe tamquam innocens ducta est. Quin 9.1
etiam cum in illud subterraneum demitteretur, haesissetque
descendenti stola, uertit se ac recollegit, cumque ei manum
carnifex daret, auersata est et resiluit foedumque contactum
quasi plane a casto puroque corpore nouissima sanctitate 5
reiecit omnibusque numeris pudoris πολλὴν πρόνοιαν ἔσχεν
εὐσχήμων πεσεῖν. Praeterea Celer eques Romanus, cui Cornelia 10.1
obiciebatur, cum in comitio uirgis caederetur, in hac uoce
perstiterat: 'Quid feci? nihil feci.' Ardebat ergo Domitianus 11.1
et crudelitatis et iniquitatis infamia. Adripit Licinianum,
quod in agris suis occultasset Corneliae libertam. Ille ab iis
quibus erat curae praemonetur, si comitium et uirgas pati
nollet, ad confessionem confugeret quasi ad ueniam. Fecit. 5
Locutus est pro absente Herennius Senecio tale quiddam, 12.1
quale est illud: κεῖται Πάτροκλος. Ait enim: 'Ex aduocato
nuntius factus sum; Licinianus recessit.' Gratum hoc 13.1
Domitiano adeo quidem ut gaudio proderetur, diceretque:
'Absoluit nos Licinianus.' Adiecit etiam non esse uerecundiae
eius instandum; ipsi uero permisit, si qua posset, ex rebus
suis raperet, antequam bona publicarentur, exsiliumque 5
molle uelut praemium dedit. Ex quo tamen postea clementia 14.1
diui Neruae translatus est in Siciliam, ubi nunc profitetur
seque de fortuna praefationibus uindicat.
  Vides quam obsequenter paream tibi, qui non solum res 15.1
urbanas uerum etiam peregrinas tam sedulo scribo, ut altius
repetam. Et sane putabam te, quia tunc afuisti, nihil aliud
de Liciniano audisse quam relegatum ob incestum. Summam
enim rerum nuntiat fama non ordinem. Mereor ut uicissim, 16.1
quid in oppido tuo, quid in finitimis agatur (solent enim
quaedam notabilia incidere) perscribas, denique quidquid
uoles dum modo non minus longa epistula nuntia. Ego non
paginas tantum sed uersus etiam syllabasque numerabo. 5
Vale.