| At nunc rediit omnibus terror, et metus et uotum imperata | 12.1.1 |
| faciendi. Vident enim Romanum ducem unum ex illis ueteri- | |
| bus et priscis, quibus imperatorium nomen addebant contecti | |
| caedibus campi et infecta uictoriis maria. Accipimus obsides | 2.1 |
| ergo non emimus, nec ingentibus damnis immensisque muneri- | |
| bus paciscimur ut uicerimus. Rogant supplicant, largimur | |
| negamus, utrumque ex imperii maiestate. Agunt gratias | |
| qui impetrauerunt, non audent queri quibus negatum est. | 5 |
| An audeant, qui sciant te adsedisse ferocissimis populis, | 3.1 |
| eo ipso tempore quod amicissimum illis difficillimum nobis, | |
| cum Danubius ripas gelu iungit, duratusque glacie ingentia | |
| tergo bella transportat, cum ferae gentes non telis magis | |
| quam suo caelo, suo sidere armantur? Sed ubi in proximo tu, | 4.1 |
| non secus ac si mutatae temporum uices essent, illi quidem | |
| latibulis suis clausi tenebantur, nostra agmina percursare ripas | |
| et aliena occasione si permitteres uti, ultroque hiemem suam | |
| barbaris inferre gaudebant. | 5 |