| Ac primum qui dies ille, quo exspectatus desideratusque | 22.1.1 |
| urbem tuam ingressus es! Iam hoc ipsum, quod ingressus es, | |
| quam mirum laetumque! Nam priores inuehi et importari | |
| solebant, non dico quadriiugo curru et albentibus equis sed | |
| umeris hominum, quod adrogantius erat. Tu sola corporis | 2.1 |
| proceritate elatior aliis et excelsior, non de patientia nostra | |
| quendam triumphum, sed de superbia principum egisti. | |
| Ergo non aetas quemquam non ualetudo, non sexus retarda- | |
| uit, quominus oculos insolito spectaculo impleret. Te par- | 3.1 |
| uuli noscere, ostentare iuuenes, mirari senes, aegri quoque | |
| neglecto medentium imperio ad conspectum tui quasi ad | |
| salutem sanitatemque prorepere. Inde alii se satis uixisse te | |
| uiso te recepto, alii nunc magis esse uiuendum praedicabant. | 5 |
| Feminas etiam tunc fecunditatis suae maxima uoluptas subiit, | |
| cum cernerent cui principi ciues, cui imperatori milites | |
| peperissent. Videres referta tecta ac laborantia, ac ne eum | 4.1 |
| quidem uacantem locum qui non nisi suspensum et instabile | |
| uestigium caperet, oppletas undique uias angustumque trami- | |
| tem relictum tibi, alacrem hinc atque inde populum, ubique | |
| par gaudium paremque clamorem. Tam aequalis ab omnibus | 5.1 |
| ex aduentu tuo laetitia percepta est, quam omnibus uenisti; | |
| quae tamen ipsa cum ingressu tuo creuit, ac prope in singulos | |
| gradus aucta est. |