| Aduentante congiarii die obseruare principis egressum in | 26.1.1 |
| publicum, insidere uias examina infantium futurusque popu- | |
| lus solebat. Labor parentibus erat ostentare paruulos imposi- | |
| tosque ceruicibus adulantia uerba blandasque uoces edocere: | |
| reddebant illi quae monebantur, ac plerique inritis precibus | 2.1 |
| surdas principis aures adstrepebant, ignarique quid rogassent | |
| quid non impetrassent, donec plane scirent differebantur. | |
| Tu ne rogari quidem sustinuisti et quamquam laetissimum | 3.1 |
| oculis tuis esset conspectu Romanae sobolis impleri, omnes | |
| tamen ante quam te uiderent adirentue, recipi incidi iussisti, | |
| ut iam inde ab infantia parentem publicum munere educa- | |
| tionis experirentur, crescerent de tuo qui crescerent tibi, | 5 |
| alimentisque tuis ad stipendia tua peruenirent, tantumque | |
| omnes uni tibi quantum parentibus suis quisque deberent. | |
| Recte, Caesar, quod spem Romani nominis sumptibus tuis | 4.1 |
| suscipis. Nullum est enim magno principe immortalitatem- | |
| que merituro impendii genus dignius, quam quod erogatur | |
| in posteros. Locupletes ad tollendos liberos ingentia praemia | 5.1 |
| et pares poenae cohortantur, pauperibus educandi una ratio | |
| est bonus princeps. Hic fiducia sui procreatos nisi larga manu | 6.1 |
| fouet auget amplectitur, occasum imperii occasum rei publi- | |
| cae accelerat, frustraque proceres plebe neglecta ut desectum | |
| corpore caput nutaturumque instabili pondere tuetur. Facile | 7.1 |
| est coniectare quod perceperis gaudium, cum te parentum | |
| liberorum, senum infantium clamor exciperet. Haec prima | |
| paruulorum ciuium uox aures tuas imbuit, quibus tu daturus | |
| alimenta hoc maximum praestitisti, ne rogarent. | 5 |