| Super omnia est tamen quod talis es, ut sub te liberos | 27.1.1 |
| tollere libeat expediat. Nemo iam parens filio nisi fragilitatis | |
| humanae uices horret, nec inter insanabiles morbos principis | |
| ira numeratur. Magnum quidem est educandi incitamentum | |
| tollere liberos in spem alimentorum, in spem congiariorum; | 5 |
| maius tamen in spem libertatis, in spem securitatis. Atque | 2.1 |
| adeo nihil largiatur princeps dum nihil auferat, non alat dum | |
| non occidat: nec deerunt qui filios concupiscant. Contra lar- | |
| giatur et auferat, alat et occidat: ne ille id iam breui tempore | |
| effecerit, ut omnes non posterorum modo sed sui parentum- | 5 |
| que paeniteat. Quocirca nihil magis in tota tua liberalitate | 3.1 |
| laudauerim, quam quod congiarium das de tuo, alimenta | |
| de tuo, neque a te liberi ciuium ut ferarum catuli sanguine | |
| et caedibus nutriuntur; quodque gratissimum est accipienti- | 4.1 |
| bus, sciunt dari sibi quod nemini sit ereptum, locupletatisque | |
| tam multis pauperiorem esse factum principem tantum. | |
| Quamquam ne hunc quidem: nam cuius est quidquid est | |
| omnium, tantum ipse quantum omnes habet. | 5 |