| At tu Caesar, quam pulchrum spectaculum pro illo nobis | 34.1.1 |
| exsecrabili reddidisti! Vidimus delatorum agmen inductum, | |
| quasi grassatorum quasi latronum. Non solitudinem illi, non | |
| iter sed templum sed forum insederant; nulla iam testamenta | |
| secura, nullius status certus; non orbitas, non liberi prod- | 5 |
| erant. Auxerat hoc malum partim < * * * partim> auaritia. | 2.1 |
| Aduertisti oculos atque ut ante castris, ita postea pacem foro | |
| reddidisti; excidisti intestinum malum et prouida seueritate | |
| cauisti, ne fundata legibus ciuitas euersa legibus uideretur. | |
| Licet ergo cum fortuna tum liberalitas tua uisenda nobis | 3.1 |
| praebuerit, ut praebuit, nunc ingentia robora uirorum et | |
| pares animos, nunc immanitatem ferarum, nunc mansue- | |
| tudinem incognitam, nunc secretas illas et arcanas ac sub te | |
| primum communes opes, nihil tamen gratius, nihil saeculo | 5 |
| dignius, quam quod contigit desuper intueri delatorum | |
| supina ora retortasque ceruices. Agnoscebamus et fruebamur, | 4.1 |
| cum uelut piaculares publicae sollicitudinis uictimae supra | |
| sanguinem noxiorum ad lenta supplicia grauioresque poenas | |
| ducerentur. Congesti sunt in nauigia raptim conquisita ac | 5.1 |
| tempestatibus dediti: abirent fugerent uastatas delationibus | |
| terras, ac si quem fluctus ac procellae scopulis reseruassent, | |
| hic nuda saxa et inhospitale litus incoleret, ageret duram et | |
| anxiam uitam, relictaque post tergum totius generis humani | 5 |