| Feres, Caesar, curam et sollicitudinem consularem. Nam | 41.1.1 |
| mihi cogitanti eundem te collationes remisisse, donatiuum | |
| reddidisse, congiarium obtulisse, delatores abegisse, uecti- | |
| galia temperasse, interrogandus uideris, satisne computa- | |
| ueris imperî reditus. An tantas uires habet frugalitas principis, | 5 |
| ut tot impendiis tot erogationibus sola sufficiat? Nam quid | 2.1 |
| est causae cur aliis quidem, cum omnia raperent et rapta | |
| retinerent, ut si nihil rapuissent nihil retinuissent, defuerint | |
| omnia; tibi cum tam multa largiaris et nihil auferas, ut si | |
| nihil largiaris et auferas omnia, <omnia> supersint? Num- | 3.1 |
| quam principibus defuerunt, qui fronte tristi et graui | |
| supercilio utilitatibus fisci contumaciter adessent. Et erant | |
| principes ipsi sua sponte auidi et rapaces et qui magistris non | |
| egerent; plura tamen semper a nobis contra nos didicerunt. | 5 |
| Sed ad tuas aures cum ceteris omnibus tum uel maxime | |
| auaris adulationibus obstructus est aditus. Silent ergo et | 4.1 |
| quiescunt, et postquam non est cui suadeatur, qui suadeant | |
| non sunt. Quo euenit ut, cum plurimum tibi pro tuis, plus | |
| tamen pro nostris moribus debeamus. |