| Et priores quidem principes, excepto patre tuo, praeterea | 45.1.1 |
| uno aut altero (et nimis dixi), uitiis potius ciuium quam | |
| uirtutibus laetabantur, primum quod in alio sua quemque na- | |
| tura delectat, deinde quod patientiores seruitutis arbitraban- | |
| tur, quos non deceret esse nisi seruos. Horum in sinum omnia | 2.1 |
| congerebant, bonos autem otio aut situ abstrusos et quasi | |
| sepultos non nisi delationibus et periculis in lucem ac diem | |
| proferebant. Tu amicos ex optimis <sumis>, et hercule aequum | 3.1 |
| est esse eos carissimos bono principi, qui inuisissimi malo | |
| fuerint. Scis, ut sint diuersa natura dominatio et principatus, | |
| ita non aliis esse principem gratiorem, quam qui maxime | |
| dominum grauentur. Hos ergo prouehis et ostentas quasi | 4.1 |
| specimen et exemplar, quae tibi secta uitae, quod homi- | |
| num genus placeat; et ideo non censuram adhuc, non prae- | |
| fecturam morum recepisti, quia tibi beneficiis potius quam | |
| remediis ingenia nostra experiri placet. Et alioqui nescio an | 5 |
| plus moribus conferat princeps, qui bonos esse patitur quam | |
| qui cogit. Flexibiles quamcumque in partem ducimur a prin- | 5.1 |
| cipe atque (ut ita dicam) sequaces sumus. Huic enim cari, | |
| huic probati esse cupimus, quod frustra sperauerint dis- | |
| similes, eoque obsequii continuatione peruenimus, ut prope | |
| omnes homines unius moribus uiuamus. Porro non tam | 5 |
| sinistre constitutum est, ut qui malum principem possumus, | |
| bonum non possimus imitari. Perge modo, Caesar, et uim | 6.1 |
| effectumque censurae tuum propositum tui actus obtinebunt. | |
| Nam uita principis censura est eaque perpetua: ad hanc | |
| dirigimur, ad hanc conuertimur, nec tam imperio nobis opus | |
| est quam exemplo. Quippe infidelis recti magister est metus. | 5 |
| Melius homines exemplis docentur, quae in primis hoc in se | |
| boni habent, quod adprobant quae praecipiunt fieri posse. |