| Haec laus acti consulatus, illa dilati, quod adhuc initio | 57.1.1 |
| principatus ut iam exsatiatus honoribus et expletus consu- | |
| latum recusasti, quem noui imperatores destinatum aliis in se | |
| transferebant. Fuit etiam qui in principatus sui fine, con- | 2.1 |
| sulatum quem dederat ipse, magna ex parte iam gestum | |
| extorqueret et raperet. Hoc ergo honore, quem et incipientes | |
| principes et desinentes adeo concupiscunt ut auferant, tu | |
| otioso ac uacante priuatis cessisti. Inuidiosusne erat aut tibi | 3.1 |
| tertius consulatus aut principi primus? Nam secundum | |
| imperator quidem, sub imperatore tamen inisti, nihilque | |
| imputare in eo uel honori potes uel exemplo nisi obsequium. | |
| Ita uero, quae ciuitas quinquies atque etiam sexies consules | 4.1 |
| uidit, non illos qui exspirante iam libertate per uim ac | |
| tumultum creabantur, sed quibus sepositis et absentibus in | |
| rura sua consulatus ferebantur, in hac ciuitate tertium | |
| consulatum princeps generis humani ut praegrauem recusasti? | 5 |
| Tantone Papiriis etiam et Quintiis moderatior Augustus et | 5.1 |
| Caesar et pater patriae? At illos res publica ciebat. Quid? te | |
| non eadem res publica, non senatus, non consulatus ipse, qui | |
| sibi tuis umeris attolli et augescere uidetur? |