| Non te ad exemplar eius uoco, qui continuis consulatibus | 58.1.1 |
| fecerat longum quendam et sine discrimine annum: his te | |
| confero quos certum est, quotiens consules fuerunt, non sibi | |
| praestitisse. Erat in senatu ter consul, cum tu tertium | |
| consulatum recusabas. Onerosum nescio quid uerecundiae | 2.1 |
| tuae consensus noster indixerat, ut princeps totiens consul | |
| esses quotiens senator tuus: nimia modestia istud etiam | |
| priuatus recusasses. An consularis uiri triumphalisque filius | 3.1 |
| cum tertio consul creatur ascendit? Non debitum hoc illi, non | |
| uel sola generis claritate promeritum? Contigit ergo priuatis | |
| aperire annum fastosque reserare, et hoc quoque redditae | |
| libertatis indicium fuit quod consul alius quam Caesar esset. | 5 |
| Sic exactis regibus coepit liber annus, sic olim seruitus pulsa | |
| priuata fastis nomina induxit. Miseros ambitionis, qui ita | 4.1 |
| consules semper, ut semper principes erant! Quamquam non | |
| ambitio quam liuor et malignitas uideri potest, omnes annos | |
| possidere, summumque illud purpurae decus non nisi prae- | |
| cerptum praefloratumque transmittere. Tuam uero magnani- | 5.1 |
| mitatem an modestiam an benignitatem prius mirer? | |
| Magnanimitatis fuit expetito semper honore abstinere, | |
| modestiae cedere, benignitatis per alios frui. |