| Sed iam tempus est te ipsi consulatui praestare, ut maiorem | 59.1.1 |
| eum suscipiendo gerendoque facias. Nam saepius recusare | |
| ambiguam ac potius illam interpretationem habet, tamquam | |
| minorem putes. Tu quidem ut maximum recusasti; sed hoc | |
| persuadere nemini poteris, nisi aliquando et non recusaueris. | 5 |
| Cum arcus cum tropaea cum statuas deprecaris, tribuenda | 2.1 |
| est uerecundiae tuae uenia; illa enim sane tibi dicantur. Nunc | |
| uero postulamus, ut futuros principes doceas inertiae re- | |
| nuntiare paulisper, delicias differre paulisper, et saltem ad | |
| breuissimum tempus ex illo felicitatis somno uelut excitari; | 5 |
| induere praetextam quam cum dare possent occuparint, | |
| ascendere curulem quam detineant, esse denique quod | |
| concupierint, nec ideo tantum uelle consules fieri ut fuerint. | |
| Gessisti alterum consulatum, scio; illum exercitibus, illum | 3.1 |
| prouinciis, illum etiam exteris gentibus poteris imputare, | |
| non potes nobis. Audimus quidem te omne munus consulis | |
| obisse, sed audimus; diceris iustissimus humanissimus pati- | |
| entissimus fuisse, sed diceris. Aequum est aliquando nos iu- | 5 |
| dicio nostro oculis nostris, non famae semper et rumoribus | |
| credere. Quousque absentes de absente gaudebimus? Liceat | 4.1 |
| experiri an aliquid superbiae tibi ille ipse secundus consulatus | |
| attulerit. Multum in commutandis moribus hominum medius | |
| annus ualet, in principum plus. Didicimus quidem, cui uirtus | 5.1 |
| aliqua contingat, omnes inesse; cupimus tamen experiri, an | |
| nunc quoque una eademque res sit bonus consul et bonus | |
| princeps. Nam praeter id quod est arduum, duas easque | 6.1 |
| summas potestates simul capere, tum inest utrique non nulla | |
| diuersitas, cum principem quam simillimum esse priuato, | |
| consulem quam dissimillimum deceat. |