| Atque ego uideo proximo anno consulatus recusandi hanc | 60.1.1 |
| praecipuam fuisse rationem, quod eum absens gerere non | |
| poteras. Sed iam urbi uotisque publicis redditus, quid est in | |
| quo magis sis adprobaturus, quae quantaque fuerint quae | |
| desiderabamus? Parum est ut in curiam uenias, nisi et con- | 5 |
| uocas; ut intersis senatui, nisi et praesides; ut censentes | |
| audias, nisi et perrogas. Vis illud augustissimum consulum | 2.1 |
| aliquando tribunal maiestati suae reddere? ascende. Vis | |
| constare reuerentiam magistratibus, legibus auctoritatem, | |
| modestiam postulantibus? adire. Quod enim interesset rei | 3.1 |
| publicae, si priuatus esses, consulem te haberet tantum an et | |
| senatorem, hoc nunc scito interesse, principem te habeat | |
| tantum an et consulem. His tot tantisque rationibus quam- | 4.1 |
| quam multum reluctata, uerecundia principis nostri tandem | |
| tamen cessit. At quemadmodum cessit? Non se ut priuatis, | |
| sed ut priuatos sibi pares faceret. Recepit enim tertium | |
| consulatum, ut daret. Nouerat pudorem nouerat modera- | 5.1 |
| tionem hominum, qui non sustinerent tertio consules esse | |
| nisi cum ter consule. Bellorum istud sociis olim, periculorum | |
| consortibus, parce tamen tribuebatur, quod tu singularibus | |
| uiris ac de te quidem bene ac fortiter sed in toga meritis | 5 |
| praestitisti. Vtriusque cura utriusque uigilantia obstrictus es, | 6.1 |
| Caesar. Sed in principe rarum ac prope insolitum est, ut se | |
| putet obligatum, aut si putet amet. Debes ergo, Caesar, et | |
| soluis, et cum ter consules facis non tibi magnus princeps sed | |
| non ingratus amicus uideris; quin etiam perquam modica | 5 |
| quaedam ciuium merita fortunae tuae uiribus in maius ex- | |
| tollis. Efficis enim ut tantum tibi quisque praestitisse uidea- | 7.1 |
| tur, quantum a te recepit. Quid isti benignitati precer, nisi | |
| ut semper obliges obligeris, incertumque facias, utrum magis | |
| expediat ciuibus tuis debere tibi an praestitisse? |