| Equidem illum antiquum senatum contueri uidebar, cum | 61.1.1 |
| ter consule adsidente tertio consulem designatum rogari | |
| sententiam cernerem. Quanti tunc illi quantusque tu! | |
| Accidit quidem ut corpora quamlibet ardua et excelsa pro- | 2.1 |
| cerioribus admota decrescant, item ut altissimae ciuium | |
| dignitates collatione fastigii tui quasi deprimantur, quanto- | |
| que propius ad magnitudinem tuam ascenderint, tantum | |
| etiam a sua descendisse uideantur. Illos tamen tu, quamquam | 3.1 |
| non potuisti tibi aequare cum uelles, adeo in edito collocasti, | |
| ut tantum super ceteros quantum infra te cernerentur. Si | 4.1 |
| unius tertium consulatum eundem in annum in quem tuum | |
| contulisses, ingentis animi specimen haberetur. Vt enim fe- | |
| licitatis est quantum uelis posse, sic magnitudinis uelle | |
| quantum possis. Laudandus quidem et ille qui consulatum | 5.1 |
| tertium meruit, sed magis sub quo meruit: magnus memo- | |
| randusque qui tantum praemium cepit, sed maior qui capienti | |
| dedit. Quid quod duos pariter tertio consulatu, duos collegii | 6.1 |
| tui sanctitate decorasti? ut sit nemini dubium hanc tibi | |
| praecipuam causam fuisse extendendi consulatus tui, ut | |
| duorum consulatus amplecteretur collegamque te non uni | |
| daret. Vterque nuper consulatum alterum gesserat a patre | 7.1 |
| tuo (id est quanto minus quam a te!) datum; utriusque adhuc | |
| oculis paulo ante dimissi fasces oberrabant, utriusque solle- | |
| mnis ille lictorum et praenuntius clamor auribus insederat, | |
| cum rursus curulis rursusque purpura; ut olim cum hostis | 5 |
| in proximo, et in summum discrimen adducta res publica, | |
| expertum honoribus uirum posceret, non consulatus homini- | |
| bus isdem sed idem homines consulatibus reddebantur. Tanta | 8.1 |
| tibi bene faciendi uis, ut indulgentia tua necessitates aemule- | |
| tur. Modo praetextas exuerant: resumant; modo lictores | |
| abire iusserant: reuocent; modo gratulantes amici recesserant: | |
| reuertantur. Hominisne istud ingenium est, hominis potestas, | 9.1 |
| renouare gaudia redintegrare laetitiam, nullamque requiem | |
| gratulationibus dare neque alia repetendis consulatibus | |
| interualla permittere, nisi dum finiuntur? Facias ista semper, | 10.1 |
| nec umquam in hoc opere aut animus tuus aut fortuna las- | |
| setur; des quam plurimis tertios consulatus, et cum plurimis | |
| tertios consulatus dederis, semper tamen plures quibus debeas | |
| dare supersint. | 5 |