| Non transilui, patres conscripti, principis nostri consu- | 66.1.1 |
| latum, sed eundem in locum contuli, quidquid de iure | |
| iurando dicendum erat. Neque enim ut in sterili ieiunaque | |
| materia eandem speciem laudis deducere ac spargere atque | |
| identidem tractare debemus. Inluxerat primus consulatus | 2.1 |
| tui dies, quo tu curiam ingressus nunc singulos, nunc uni- | |
| uersos adhortatus es resumere libertatem, capessere quasi | |
| communis imperî curas, inuigilare publicis utilitatibus et | |
| insurgere. Omnes ante te eadem ista dixerunt, nemini tamen | 3.1 |
| ante te creditum est. Erant sub oculis naufragia multorum, | |
| quos insidiosa tranquillitate prouectos improuisus turbo per- | |
| culerat. Quod enim tam infidum mare quam blanditiae | |
| principum illorum, quibus tanta leuitas tanta fraus, ut facilius | 5 |
| esset iratos quam propitios cauere? Te uero securi et alacres | |
| quo uocas sequimur. Iubes esse liberos: erimus; iubes quae | 4.1 |
| sentimus promere in medium: proferemus. Neque enim ad- | |
| huc ignauia quadam et insito torpore cessauimus: terror et | |
| metus et misera illa ex periculis facta prudentia monebat, ut | |
| a re publica (<ubi> erat autem omnino res publica?) oculos | 5 |
| aures animos auerteremus. At nunc tua dextera tuisque pro- | 5.1 |
| missis freti et innixi, obsaepta diutina seruitute ora reseramus, | |
| frenatamque tot malis linguam resoluimus. Vis enim tales | |
| esse nos quales iubes, nihilque exhortationibus tuis fucatum, | |
| nihil subdolum, <nihil> denique quod credentem fallere paret | 5 |
| non sine periculo fallentis. Neque enim umquam deceptus est | |
| princeps, nisi qui prius ipse decepit. |