| Quo iustius senatus ut susciperes quartum consulatum et | 78.1.1 |
| rogauit et iussit. Imperî hoc uerbum, non adulationis esse | |
| obsequio tuo crede, quod non alia in re magis aut senatus | |
| exigere a te aut tu praestare senatui debes. Vt enim cete- | 2.1 |
| rorum hominum ita principum, illorum etiam qui sibi di | |
| uidentur, aeuum omne et breue et fragile est. Itaque opti- | |
| mum quemque niti et contendere decet ut post se quoque | |
| rei publicae prosit, moderationis scilicet iustitiaeque moni- | 5 |
| mentis, quae prima statuere consul potest. Haec nempe | 3.1 |
| intentio tua ut libertatem reuoces ac reducas. Quem ergo ho- | |
| norem magis amare, quod nomen usurpare saepius debes, | |
| quam quod primum inuenit reciperata libertas? Non est | |
| minus ciuile et principem esse pariter et consulem quam | 5 |
| tantum consulem. Habe etiam rationem uerecundiae colle- | 4.1 |
| garum tuorum, collegarum inquam: ita enim et ipse loqueris | |
| et nos loqui uis. Onerosa erit modestiae illorum tertii consu- | |
| latus sui recordatio, donec te saepius consulem uideant. Neque | |
| enim potest non nimium esse priuatis, quod principi satis est. | 5 |
| Adnuas, Caesar, optantibus, quibusque apud deos adesse | |
| consuesti, quorum potes ipse uotorum, compotes facias. |