| Tibi fortasse sufficiat tertius consulatus, sed nobis tanto | 79.1.1 |
| minus sufficit. Ille nos instituit induxit, ut te iterum iterum- | |
| que consulem habere cupiamus. Remissius istud contendere- | 2.1 |
| mus, si adhuc nesciremus qualis esses futurus: tolerabilius | |
| fuit experimentum tui nobis quam usum negari. Dabiturne | 3.1 |
| rursus uidere consulem illum? Audiet reddet quas proxime | |
| uoces, praestabitque gaudium quantum ipse percipiet? Prae- | |
| sidebit laetitiae publicae auctor eius et causa, temptabit- | |
| que adfectus nostros ut solet cohibere nec poterit? Pietati | 4.1 |
| certe senatus cum modestia principis felix speciosumque cer- | |
| tamen, seu fuerit uicta seu uicerit. Equidem incognitam | |
| quandam proximaque maiorem praesumo laetitiam. Quis | |
| enim est tam modicilli ingenii qui non tanto meliorem con- | 5 |
| sulem speret, quanto saepius fuerit? Alius se a continuo | 5.1 |
| labore, etsi non desidiae ac uoluptati dedisset, otio tamen et | |
| quiete recreasset; hic consularibus curis exsolutus principales | |
| resumpsit, tam diligens temperamenti, ut nec consulis | |
| officium princeps nec principis consul adpeteret. Videmus | 6.1 |
| ut prouinciarum desideriis, ut singularum etiam ciuitatum | |
| precibus occurrat. Nulla in audiendo difficultas, nulla in | |
| respondendo mora. Adeunt statim, dimittuntur statim, | |
| tandemque principis fores exclusa legationum turba non | 5 |
| obsidet. |