| Quantum dissimilis illi, qui non Albani lacus otium | 82.1.1 |
| Baianique torporem et silentium ferre, non pulsum saltem | |
| fragoremque remorum perpeti poterat, quin ad singulos ictus | |
| turpi formidine horresceret! Itaque procul ab omni sono | 2.1 |
| inconcussus ipse et immotus, religato reuinctoque nauigio | |
| non secus ac piaculum aliquod trahebatur. Foeda facies, | 3.1 |
| cum populi Romani imperator alienum cursum alienumque | |
| rectorem uelut capta naue sequeretur. Nec deformitate ista | 4.1 |
| saltem flumina carebant, atque etiam Danubius ac Rhenus | |
| tantum illud nostri dedecoris uehere gaudebant, non minore | |
| cum pudore imperî, quod haec Romanae aquilae, Romana | |
| signa, Romana denique ripa, quam quod hostium prospecta- | 5 |
| ret, hostium quibus moris est eadem illa nunc rigentia gelu | 5.1 |
| flumina aut campis superfusa, nunc liquida ac deferentia | |
| lustrare nauigiis nandoque superare. Nec uero per se magno | 6.1 |
| opere laudauerim duritiam corporis ac lacertorum; sed, si his | |
| ualidior ipso corpore animus imperitet, quem non fortunae | |
| indulgentia emolliat, non copiae principales ad segnitiem | |
| luxumque detorqueant, tunc ego seu montibus seu mari | 5 |
| exerceatur, et laetum opere corpus et crescentia laboribus | |
| membra mirabor. Video enim iam inde antiquitus maritos | 7.1 |
| dearum ac deum liberos nec <parentum diuinitate nec> | |
| dignitate nuptiarum magis quam his artibus inclaruisse. | |
| Simul cogito, cum sint ista ludus et auocamentum, quae | 8.1 |
| quantaeque sint huius curae seriae et intentae, et a quibus se | |
| in tale otium recipit. Voluptates sunt enim uoluptates, qui- | |
| bus optime de cuiusque grauitate sanctitate temperantia | |
| creditur. Nam quis adeo dissolutus, cuius non occupationibus | 9.1 |
| aliqua species seueritatis insideat? Otio prodimur. An non | |
| plerique principes hoc idem tempus in aleam stupra luxum | |
| conferebant, cum seriarum laxamenta curarum uitiorum con- | |
| tentione supplerent? | 5 |