| Iam etiam et in priuatorum animis exoleuerat priscum | 85.1.1 |
| mortalium bonum amicitia, cuius in locum migrauerant | |
| adsentationes blanditiae et peior odio amoris simulatio. | |
| Etenim in principum domo nomen tantum amicitiae, inane | |
| scilicet inrisumque remanebat. Nam qui poterat esse inter | 2.1 |
| eos amicitia, quorum sibi alii domini alii serui uidebantur? | |
| Tu hanc pulsam et errantem reduxisti: habes amicos quia | |
| amicus ipse es. Neque enim ut alia subiectis, ita amor im- | 3.1 |
| peratur, neque est ullus adfectus tam erectus et liber et | |
| dominationis impatiens, nec qui magis uices exigat. Potest | 4.1 |
| fortasse princeps inique, potest tamen odio esse non nullis, | |
| etiamsi ipse non oderit: amari nisi ipse amet non potest. | |
| Diligis ergo cum diligaris, et in eo quod utrimque honestis- | 5.1 |
| simum est, tota gloria tua est; qui superior factus descendis | |
| in omnia familiaritatis officia, et in amicum ex imperatore | |
| submitteris, immo tunc maxime imperator cum amicum agis. | |
| Etenim cum plurimis amicitiis fortuna principum indigeat, | 6.1 |
| praecipuum est principis opus amicos parare. Placeat tibi | 7.1 |
| semper haec secta, et cum reliquas uirtutes tuas tum hanc | |
| constantissime teneas, nec umquam tibi persuadeatur | |
| humile esse principi nisi odisse. Iucundissimum est in rebus | |
| humanis amari, sed non minus amare. Quorum utroque ita | 8.1 |
| frueris ut, cum ipse ardentissime diligas, adhuc tamen arden- | |
| tius diligaris, primum quia facilius est unum amare quam | |
| multos, deinde quia tibi amicos tuos obligandi tanta facultas | |
| inest, ut nemo te possit nisi ingratus non magis amare. | 5 |