| Operae pretium est referre quod tormentum tibi iniunxeris, | 86.1.1 |
| ne quid amico negares. Dimisisti optimum uirum tibique | |
| carissimum inuitus et tristis, et quasi retinere non posses, | |
| quantumque amares eum, desiderio expertus es, distractus | |
| separatusque, dum cedis et uinceris. Ita quod fando inaudi- | 2.1 |
| tum, cum princeps et principis amicus diuersa uelletis, id | |
| potius factum est quod amicus uolebat. O rem memoriae lit- | |
| terisque mandandam, praefectum praetorii non ex ingerenti- | |
| bus se, sed ex subtrahentibus legere, eundemque otio quod | 5 |
| pertinaciter amet reddere, cumque sis ipse distentus imperî | |
| curis, non quietis gloria cuiquam inuidere! Intellegimus, | 3.1 |
| Caesar, quantum tibi pro laboriosa ista statione et exercita | |
| debeamus, cum otium a te tamquam res optima et petatur et | |
| detur. Quam ego audio confusionem tuam fuisse, cum di- | |
| gredientem prosequereris! Prosecutus es enim nec temperasti | 5 |
| tibi, quo minus exeunti in litore amplexus, in litore osculum | |
| ferres. Stetit Caesar in illa amicitiae specula, stetit precatus- | 4.1 |
| que est abeunti prona maria celeremque, si tamen ipse | |
| uoluisset, recursum nec sustinuit recedentem non etiam | |
| atque etiam uotis et lacrimis sequi. Nam de liberalitate taceo. | 5.1 |
| Quibus enim muneribus aequari haec cura principis haec | |
| patientia potest, qua meruisti ut ille sibi nimium fortis ac | |
| prope durus uideretur? Nec dubito quin agitauerit secum, | |
| an gubernacula retorqueret, et fecisset nisi quod paene ipso | 5 |
| contubernio principis felicius iucundiusque est, desiderare | |
| principem desiderantem. Et ille quidem ut maximo fructu | 6.1 |
| suscepti ita maiore depositi officii gloria fruitur; tu autem | |
| facilitate ista consecutus es, ne quem retinere uidearis | |
| inuitum. |