| Plerique principes, cum essent ciuium domini, libertorum | 88.1.1 |
| erant serui: horum consiliis horum nutu regebantur; per hos | |
| audiebant per hos loquebantur, per hos praeturae etiam et | |
| sacerdotia et consulatus, immo ab his petebantur. Tu li- | 2.1 |
| bertis tuis summum quidem honorem, sed tamquam libertis | |
| habes abundeque sufficere his credis, si probi et frugi existi- | |
| mentur. Scis enim praecipuum esse indicium non magni | |
| principis magnos libertos. Ac primum neminem in usu habes | 3.1 |
| nisi aut tibi aut patri tuo aut optimo cuique principum | |
| delectum aestimatumque; hos ipsos cotidie deinde ita formas, | |
| ut se non tua fortuna sed sua metiantur, et tanto magis digni, | |
| quibus honor omnis praestetur a nobis, quia non est necesse. | 5 |
| Iustisne de causis senatus populusque Romanus Optimi tibi | 4.1 |
| cognomen adiecit? Paratum id quidem et in medio positum, | |
| nouum tamen. Scias neminem ante meruisse, quod non erat | |
| excogitandum si quis meruisset. An satius fuit Felicem uo- | 5.1 |
| care? quod non moribus sed fortunae datum est. Satius | |
| Magnum? cui plus inuidiae quam pulchritudinis inest. | |
| Adoptauit te optimus princeps in suum, senatus in Optimi | |
| nomen. Hoc tibi tam proprium quam paternum; nec magis | 6.1 |
| distincte definiteque designat, qui Traianum quam qui | |
| Optimum adpellat, ut olim frugalitate Pisones, sapientia | |
| Laelî, pietate Metelli monstrabantur; quae simul omnia uno | |
| isto nomine continentur. Nec uideri potest optimus, nisi qui | 5 |
| est optimis omnibus in sua cuiusque laude praestantior. | |
| Merito tibi ergo post ceteras adpellationes haec est addita | 7.1 |
| ut maior. Minus est enim imperatorem et Caesarem et | |
| Augustum quam omnibus imperatoribus et Caesaribus et | |
| Augustis esse meliorem. Ideoque ille parens hominum deo- | 8.1 |
| rumque Optimi prius nomine, deinde Maximi colitur. Quo | |
| praeclarior laus tua, quem non minus constat optimum esse | |
| quam maximum. Adsecutus es nomen, quod ad alium transire | 9.1 |
| non possit, nisi ut adpareat in bono principe alienum, in malo | |
| falsum, quod licet omnes postea usurpent, semper tamen | |
| agnoscetur ut tuum. Etenim ut nomine Augusti admonemur | 10.1 |
| eius cui primum dicatum est, ita haec Optimi adpellatio | |
| numquam memoriae hominum sine te recurret, quotiensque | |
| posteri nostri Optimum aliquem uocare cogentur, totiens | |
| recordabuntur quis meruerit uocari. | 5 |