| Quanto nunc, diue Nerua, gaudio frueris, cum uides et | 89.1.1 |
| esse optimum et dici, quem tamquam optimum elegisti! | |
| quam laetum tibi, quod comparatus filio tuo uinceris! Neque | |
| enim alio magis adprobatur animi tui magnitudo, quam quod | |
| optimus ipse non timuisti eligere meliorem. Sed et tu, pater | 2.1 |
| Traiane, (nam tu quoque, si non sidera, proximam tamen | |
| sideribus obtines sedem) quantum percipis uoluptatem, cum | |
| illum tribunum, illum militem tuum tantum imperatorem, | |
| tantum principem cernis, cumque eo qui adoptauit amicis- | 5 |
| sime contendis, pulchrius fuerit genuisse talem an elegisse! | |
| Macte uterque ingenti in rem publicam merito, cui hoc | 3.1 |
| tantum boni contulistis! Licet alteri uestrum filii uirtus | |
| triumphalia, caelum alteri dederit, non minor tamen uestra | |
| laus, quod ista per filium, quam si ipsi meruissetis. |