| Talia locutus, ut cuique aetas aut dignitas, comiter | 2.48.1 |
| appellatos, irent propere neu remanendo iram victoris aspe- | |
| rarent, iuvenes auctoritate, senes precibus movebat, placi- | |
| dus ore, intrepidus verbis, intempestivas suorum lacrimas | |
| coercens. dari navis ac vehicula abeuntibus iubet; libellos | 5 |
| epistulasque studio erga se aut in Vitellium contumeliis in- | |
| signis abolet; pecunias distribuit parce nec ut periturus. | |
| mox Salvium Cocceianum, fratris filium, prima iuventa, tre- | |
| pidum et maerentem ultro solatus est, laudando pietatem | |
| eius, castigando formidinem: an Vitellium tam inmitis animi | 10 |
| fore ut pro incolumi tota domo ne hanc quidem sibi gratiam | |
| redderet? mereri se festinato exitu clementiam victoris; non | |
| enim ultima desperatione sed poscente proelium exercitu | |
| remisisse rei publicae novissimum casum. satis sibi nomi- | |
| nis, satis posteris suis nobilitatis quaesitum. post Iulios | 15 |
| Claudios Servios se primum in familiam novam imperium intu- | |
| lisse: proinde erecto animo capesseret vitam, neu patruum | |
| sibi Othonem fuisse aut oblivisceretur umquam aut nimium | |
| meminisset. |