Igitur repentino incursu Antonius stationes hostium
|
3.9.1
|
inrupit; temptatisque levi proelio animis ex aequo discessum.
|
|
mox Caecina inter Hostiliam, vicum Veronensium, et palu-
|
|
des Tartari fluminis castra permuniit, tutus loco, cum terga
|
|
flumine, latera obiectu paludis tegerentur. quod si adfuisset
|
5
|
fides, aut opprimi universis Vitellianorum viribus duae legio-
|
|
nes, nondum coniuncto Moesico exercitu, potuere, aut retro
|
|
actae deserta Italia turpem fugam conscivissent. sed Caecina
|
|
per varias moras prima hostibus prodidit tempora belli, dum
|
|
quos armis pellere promptum erat, epistulis increpat, donec
|
10
|
per nuntios pacta perfidiae firmaret. interim Aponius Satur-
|
|
ninus cum legione septima Claudiana advenit. legioni tribu-
|
|
nus Vipstanus Messala praeerat, claris maioribus, egregius
|
|
ipse et qui solus ad id bellum artis bonas attulisset. has ad
|
|
copias nequaquam Vitellianis paris (quippe tres adhuc legio-
|
15
|
nes erant) misit epistulas Caecina, temeritatem victa arma
|
|
tractantium incusans. simul virtus Germanici exercitus lau-
|
|
dibus attollebatur, Vitellii modica et vulgari mentione, nulla
|
|
in Vespasianum contumelia: nihil prorsus quod aut corrum-
|
|
peret hostem aut terreret. Flavianarum partium duces omissa
|
20
|
prioris fortunae defensione pro Vespasiano magnifice, pro
|
|
causa fidenter, de exercitu securi, in Vitellium ut inimici prae-
|
|
sumpsere, facta tribunis centurionibusque retinendi quae Vi-
|
|
tellius indulsisset spe; atque ipsum Caecinam non obscure
|
|
ad transitionem hortabantur. recitatae pro contione epistulae
|
25
|
addidere fiduciam, quod submisse Caecina, velut offendere
|
|
Vespasianum timens, ipsorum duces contemptim tamquam in-
|
|
sultantes Vitellio scripsissent.
|
|