| Interea Othonem, cui compositis rebus nulla spes, | 1.21.1 |
| omne in turbido consilium, multa simul extimulabant, | |
| luxuria etiam principi onerosa, inopia vix privato toleranda, in | |
| Galbam ira, in Pisonem invidia; fingebat et metum quo magis | |
| concupisceret: praegravem se Neroni fuisse, nec Lusitaniam | 5 |
| rursus et alterius exilii honorem expectandum. suspectum | |
| semper invisumque dominantibus qui proximus destinaretur. | |
| nocuisse id sibi apud senem principem, magis nociturum | |
| apud iuvenem ingenio trucem et longo exilio efferatum: oc- | |
| cidi Othonem posse. proinde agendum audendumque, dum | 10 |
| Galbae auctoritas fluxa, Pisonis nondum coaluisset. oppor- | |
| tunos magnis conatibus transitus rerum, nec cunctatione opus, | |
| ubi perniciosior sit quies quam temeritas. mortem omnibus | |
| ex natura aequalem oblivione apud posteros vel gloria di- | |
| stingui; ac si nocentem innocentemque idem exitus maneat, | 15 |
| acrioris viri esse merito perire. |