| Aegre id pati Antonius et culpam in Mucianum con- | 3.53.1 |
| ferre, cuius criminationibus eviluissent pericula sua; nec ser- | |
| monibus temperabat, immodicus lingua et obsequii insolens. | |
| litteras ad Vespasianum composuit iactantius quam ad prin- | |
| cipem, nec sine occulta in Mucianum insectatione: se Pan- | 5 |
| nonicas legiones in arma egisse; suis stimulis excitos Moe- | |
| siae duces, sua constantia perruptas Alpis, occupatam Ita- | |
| liam, intersepta Germanorum Raetorumque auxilia. quod | |
| discordis dispersasque Vitellii legiones equestri procella, | |
| mox peditum vi per diem noctemque fudisset, id pulcherri- | 10 |
| mum et sui operis. casum Cremonae bello imputandum: ma- | |
| iore damno, plurium urbium excidiis veteres civium discor- | |
| dias rei publicae stetisse. non se nuntiis neque epistulis, sed | |
| manu et armis imperatori suo militare; neque officere gloriae | |
| eorum qui Daciam interim composuerint: illis Moesiae pacem, | 15 |
| sibi salutem securitatemque Italiae cordi fuisse; suis exhor- | |
| tationibus Gallias Hispaniasque, validissimam terrarum par- | |
| tem, ad Vespasianum conversas. sed cecidisse in inritum la- | |
| bores si praemia periculorum soli adsequantur qui periculis | |
| non adfuerint. nec fefellere ea Mucianum; inde graves simul- | 20 |
| tates, quas Antonius simplicius, Mucianus callide eoque im- | |
| placabilius nutriebat. |